Huku tamasha kubwa zaidi la michezo duniani likiendelea, Cyclist anajiuliza ni kwa kiasi gani mashindano ya kwanza ya Tour de France yalikuwa magumu mwaka wa 1903?
Saa 8.30 asubuhi, niko kwenye ndege kuelekea Lyon na nimemaliza kusoma mahojiano na Sir Bradley Wiggins katika jarida la Sport. Ili kufunga, mhojiwaji anauliza Wiggins kwa ushauri bora zaidi wa michezo aliopokea, ambapo Wiggins anajibu, 'Bado ninarudi kwa jambo hilo James Cracknell aliniambia kuhusu kupiga makasia Atlantiki. Jambo alilojifunza kutokana na hilo ni: haijalishi kitu kigumu kiasi gani, kuna mwisho.
'Lazima iishe. Vyovyote iwavyo.’
Ninaposoma tena maneno haya ninaanza kufikiria kuwa hayawezi kufaa zaidi. Ni kana kwamba Sir Brad anajua kuhusu masaibu yangu yanayokuja na amenisaidia katika saa yangu ya uhitaji.
Unaona, siku 10 zilizopita afisi ya Waendesha Baiskeli ilianza kutafakari kuhusu jinsi inavyopaswa kuwa kupanda jukwaa la Tour de France ya awali mwaka wa 1903.
Sasa, Jumatano asubuhi ya mapema mnamo Juni nimejazwa hadi Ufaransa nikiwa na ramani na maagizo kadhaa ili kujua. Kwenye baiskeli ya kasi moja. Oh my Wiggins.
Ni kwenye
Hapo awali Ziara hiyo ya kwanza mnamo 1903 iliratibiwa kuanza tarehe 31 Mei hadi Juni 5, kwa hatua sita za kuiga mikutano ya siku sita ambayo ilikuwa maarufu nchini Ufaransa.
Lakini wakati washiriki 15 pekee walijiandikisha, mwandaaji wa mbio Henri Desgrange alilazimika kusogeza tukio lake hadi tarehe 1 hadi 19 Julai, na kupunguza kwa nusu ada ya kiingilio hadi faranga 10 (£29 leo).
Kwa ada ndogo ya kuingia, siku nyingi za kupumzika zilizoratibiwa, na jumla ya urefu wa kozi ya 2,428km - na kuifanya kuwa kozi ya pili kwa ufupi zaidi katika historia ya Ziara (ya muda mfupi zaidi ilikuja mwaka uliofuata, ikiwa ni kilomita 2, 420) - itakuwa rahisi kudhani ilikuwa changamoto ndogo wakati huo ikilinganishwa na Ziara za leo.
Lakini ni urefu wa jukwaa ambao ulifanya Ziara ya kwanza kuwa ya kutisha zaidi.
Hatua ya 1, kutoka Paris hadi Lyon, ilikuwa ya kilomita 467; Hatua ya 2, kutoka Lyon hadi Marseille, 374km; Hatua ya 3, kutoka Marseille hadi Toulouse, 423km; Hatua ya 4, kutoka Toulouse hadi Bordeaux, 268km; Hatua ya 5 kutoka Bordeaux hadi Nantes, 425km; na kukamilisha mambo, Hatua ya 6, kutoka Nantes kurudi Paris, ilikuwa ya kushangaza ya kilomita 471.
Ili kuweka hilo katika mtazamo, hatua ndefu zaidi katika Ziara ya 2015 ilikuwa 238km. Kwa hivyo tuchague hatua gani?
Hatua ya 1 ilionekana kuwa chaguo dhahiri, lakini ilionekana haraka kuwa trafiki ya Paris ya karne ya 21 ingefanya mwendo wa polepole na hatari - na zaidi ya hayo, ilikuwa tambarare.
Hatua ya 2, kwa upande mwingine, ilijumuisha mteremko mashuhuri wa Col de la République hadi mita 1, 161, na tunatumaini kwamba ingetoa barabara bora zaidi. Baada ya kukubali kushughulikia Hatua ya 2, nilihitaji kupanga vifaa vinavyofaa.
Siku hizo wanaume walikuwa wanaume na wanawake walifurahia jambo hilo. Waendeshaji walikuwa na baiskeli ya magurudumu yasiyohamishika yenye, kama wangebahatika, kitovu cha nyuma cha flip-flop (sprocket kila upande, kumaanisha kwamba gurudumu lingeweza kuondolewa na kuzungushwa ili kutoa uwiano tofauti wa gia).
Walilazimika kubeba riziki zao wenyewe, vipuri na zana, na matokeo yake baiskeli zilizosheheni zingekuwa na uzito wa karibu kilo 20.
Kwa kuwa kupata baiskeli ya kipindi ilikuwa nje ya swali - hizo ambazo bado zipo ziko kwenye makumbusho au mikusanyiko ya kibinafsi - badala yake nilijaribu kuiga kiini cha baiskeli ya Tour ya 1903 kwa kuchagua Cinelli Gazzetta ya chuma yenye begi kubwa la kiti cha Carradice kwa marafiki zangu wote.
Wakati kuendesha gurudumu lilivyosogezwa mbele, watu wa afya na usalama katika Cyclist waliona kuwa si salama kufanya kazi ya kuteremka huku miguu ikizunguka kama vipiga mayai, kwa hivyo breki na gurudumu moja lisilo na kasi vilisisitizwa.
Rahisi zaidi kuigiza ilikuwa nguo. Mtengenezaji wa Italia, De Marchi bado anaweka mstari wa zamani mzuri katika orodha yake, kwa hivyo jezi za pamba na corduroy plus-4 ziliagizwa kwa ajili ya hafla hiyo.
Ninakubali pia nilipakia nguo fupi zilizojaa nguo ili nivae chini ya kamba, licha ya wafanyakazi wenzangu kadhaa kuniamuru nishushe kaptura yangu chini kama zamani.
Kabla ya kuondoka Uingereza, uamuzi ambao niliumia zaidi ulikuwa chaguo langu la kujipanga. Mshindi wa jumla mwaka wa 1903 alikuwa Maurice Garin, ambaye alikamilisha hatua sita kwa muda wa saa 93 dakika 33, akiaminika kuwa alikanyaga mnyororo wa meno 52 akiendesha sprocket ya meno 19.
Kwa mahesabu yangu ambayo yalimaanisha 'kufagia bomba la bomba' kama alivyojulikana (aliyeuzwa katika biashara na baba yake, ambaye alimbadilisha kijana Maurice kwa gurudumu la jibini) alikuwa akisukuma karibu inchi 73.
Si sana unapozingatia usanidi wa 53x11 ni takriban inchi 126 za gia, lakini ni kubwa ikilinganishwa na usanidi wa kisasa wa kisasa, ambapo 34x28 hutoa gia inchi 32.
Baada ya majaribio mbalimbali nilichagua 48x18, inchi mbili za gia aibu kwa Maurice, lakini ilitosha nilitarajia hali ya kufurahisha kati ya kuvuka urefu wa kilomita 14, wastani wa 3.8% wa Col de la République na kuweza kusokota karibu. 95rpm kwa kurudi 32kmh.
Vema, hiyo ndiyo nadharia. Sasa ninachotakiwa kufanya ni kutekeleza kwa vitendo.
Kupindisha sheria
Mimi leo ni Geoff, yuko tayari kupiga picha, na Steve, ambaye atakuwa akimtembeza. Wako chini ya maagizo madhubuti ya kutonipa lifti, lakini watakuwa na vifaa kwa ajili yangu - mkanganyiko mwingine katika shughuli bila shaka, kwani wapanda farasi wa 1903 walipaswa kujisimamia wenyewe, ambayo kwa ujumla ilimaanisha kuomba au 'kuazima' chakula.
Hata hivyo, kama motisha ya kujisajili kwa mbio hizo, inasemekana Desgrange aliwapa waendeshaji 50 wa kwanza posho ya faranga tano kwa kila hatua kwa ajili ya kujikimu, au takriban £15 katika pesa za leo.
Kwa vyovyote vile, ninahisi kuwa nina haki kidogo katika kitengo changu cha upishi wa magari, kwa kuwa mlinzi huyo mzee alikuwa na tabia ya kudanganya pia - mnamo 1903 Mfaransa Jean Fischer alinaswa akiandaa gari na mmoja wa wahudumu wa Desgrange. Wasimamizi 1,000 wa 'kikosi cha kuruka' waliojipanga barabarani na sehemu za udhibiti.
Tofauti na leo, sheria za wakati huo zilisema kwamba mtu yeyote ambaye hatamaliza jukwaa bado anaweza kushindana katika linalofuata, lakini ataachana na uainishaji wa jumla, kwa hivyo ni jambo la kustaajabisha kutambua kuwa Fischer bado anarekodiwa kama alishika nafasi ya tano kwenye mashindano. GC, saa nne tu dakika 59 nyuma ya Garin.
Mwanamume mmoja ambaye hakuwa na bahati sana, na ambaye amekuwa mtu anayelenga safari yangu, alikuwa mtu mnene mwenye masharubu mazito zaidi - mshindi wa Hatua ya 2 Hippolyte Aucouturier.
Aliyepewa jina la utani La Terrible na Desgrange kwa uwazi wake, Aucouturier (ambaye jina lake la ukoo hutafsiriwa kwa kuchekesha kama 'ladies tailor') alipendwa zaidi katika mbio za 1903 baada ya kushinda Paris-Roubaix mapema mwaka huo, ingawa katika hali zisizo za kawaida.
Kama leo, waendeshaji walimaliza kwenye eneo la kasi la Roubaix, basi tu ilikuwa desturi kubadilishana na baiskeli ya wimbo kwa mizunguko ya mwisho.
Akiwa amekimbiza kundi linaloongoza, Aucouturier alijikuta mbele ghafla wakati washindani wenzake, Louis Trousselier na Claude Chapperon, walipochanganya baiskeli zao na kuanza kupigania ni ya nani, na kumwacha Aucouturier kushinda kwa 90m.
Kwa bahati mbaya, alilazimika kustaafu kutoka Hatua ya 1 kutokana na maumivu ya tumbo. Wachambuzi walipendekeza ilikuwa mchanganyiko wa pombe na waendeshaji etha walinusa ili kutuliza maumivu, lakini maelezo ya huruma zaidi ni kwamba hakuwa na homa ya matumbo mwaka uliopita.
Hata hivyo, siku tatu baadaye alirudi kwenye fomu ya mapigano na akapanda jukwaa ambalo sasa ninakaribia kulipanda baada ya saa 14 dakika 29. Hippolyte, nimekuja.
Wale sio wakubwa sana
Vitabu vya historia vinaeleza kuwa waendeshaji hao walipoondoka Lyon saa 2 asubuhi tarehe 4 Julai walishangiliwa na kila mwanachama wa vilabu vya baiskeli vya jiji hilo, aliyejitokeza na baiskeli na taa kutazama.
Usiku wa leo, hata hivyo, katika mraba wa Place Bellecour, ni mimi tu, vijana kadhaa wanaopiga kelele kupita wakati wao wa kulala na taa zinazotoweka za gari letu.
Kama inavyopendeza inapoteremka kwenye kingo zenye mwanga wa barabara za Rhone na kuelekea mashambani mwa Ufaransa, hisia zangu nyingi za msisimko zimegeuka kuwa hofu.
Viunga vya Lyon hupungua haraka kama vile mwangaza wa barabarani, na hivi karibuni barabara huwa nyeusi sana. Kwa kawaida mimi siogopi giza, lakini nilipokuwa nikielekea St Étienne, siwezi kujizuia kuangazia hadithi kuhusu umati kutoka eneo hili ambao ulishambulia kikundi cha wapanda farasi mnamo 1904 ili kuendeleza nafasi ya nyumba yao. mpanda farasi, Antoine Faure.
Inaonekana umati wa watu 200 ulitawanyika tu wakati kamanda wa mbio Géo Lefèvre alipojitokeza na kufyatua bastola yake hewani. Sidhani Steve alifanikiwa kupata bunduki yake kupitia forodha.
Kunapopambazuka saa 5 asubuhi, woga hubadilishwa na hali ya ustawi. Harufu ya croissants safi huvuma hewani ninapopitia vijiji vidogo.
Ni dhahiri waokaji hapa walianza mapema kama nilivyofanya, na si muda mrefu kabla sijasimama ili nile.
Kwa kutathmini mazingira yangu, ninafuraha kutambua kuwa tayari nimesafiri kilomita 65 na bado ninahisi upya. Hata hivyo, jambo lisilopendeza zaidi ni wazo la Col de la République anayekuja.
Ni rafiki huyu, hata hivyo, ndiye aliyezua shauku na kueneza hitaji la watoro, sehemu ambayo baiskeli yangu imepotea kwa huzuni.
€ wakati mmoja wa wasomaji wake, akivuta bomba hata kidogo, alipompata.
De Vivie alikariri kwamba baiskeli zingefanya vyema kuwa na gia zaidi, na hivyo akajitayarisha kutengeneza derailleur, ambayo ingebadilika na baadaye kuonekana katika uzalishaji kwenye baiskeli za rafiki yake Joanny Panel za Le Chemineau mapema miaka ya 1900.
Licha ya manufaa ya wazi ya gia nyingi, Henri Desgrange alizipiga marufuku hadi 1936, na hata wakati huo mifumo kama hiyo ilitumiwa tu na watu binafsi walioingia (mtaalamu wa kwanza kushinda Ziara ya kutumia derailleur alikuwa Roger Lapébie mwaka uliofuata.).
Kujibu maandamano ambapo mwendesha baiskeli wa kike Marthe Hesse alishinda kwa baiskeli ya gia tatu juu ya mwendesha baiskeli wa kiume Edouard Fischer, ambaye aliendesha baiskeli bila kubadilika, Desgrange aliandika kwa umaarufu, 'Nalipongeza jaribio hili, lakini bado ninahisi gia zinazobadilika ni tofauti. tu kwa watu zaidi ya 45. Je, si bora kushinda kwa nguvu ya misuli yako kuliko kwa ufundi wa derailleur? Tunakuwa laini. Njooni wenzetu.
'Wacha tuseme kwamba jaribio lilikuwa onyesho zuri - kwa babu na babu zetu! Nami, nipe gia isiyobadilika!’
Ni nukuu inayoendelea akilini mwangu ninapojaribu kushughulikia miteremko mirefu ya Col de la République. Kwa kila kipigo cha kusaga cha kanyagio ninajikuta nikitofautiana zaidi na mtazamo wa Desgranges: ‘Mimi, punguza gia maalum, niletee Dura-Ace yangu ya kasi 11.’
Sehemu ya juu ya filamu hiyo imetiwa alama ya ukumbusho wa De Vivie, na ninapoanza tena mdundo wa kawaida kwenye gorofa, ninamtikisa kichwa na kufikiria jinsi ningemdharau - miaka hii yote. ya maendeleo ya baiskeli na hapa nipo, nafanya maisha kuwa magumu kwa nafsi yangu bila sababu.
Bado, angefurahi kwamba sikushuka kusukuma.
Kushuka, hata hivyo, ni mlipuko kamili. Baiskeli yangu iliyojaa mizigo yote huanguka kama jiwe kama ishara za kuonya juu ya kupungua kwa 7% iliyopita. Hili naweza kulishughulikia, lakini cha kusikitisha ni kwamba halidumu kwa muda mrefu.
Njia tambarare kubwa ya nchi ya Ufaransa inangoja. Kilomita 270 nyingine za kusaga tu.
Kwa hivyo hadithi inaenda, wakati Garin alipomaliza Ziara hiyo ya kwanza aliombwa kutoa mawazo yake kwa waandishi wa habari. Lakini badala ya mahojiano ya mwisho ambayo sasa tunayapenda sana, Garin alimkabidhi Desgrange taarifa iliyotayarishwa awali, iliyosomeka kama ifuatavyo: 'Kilomita 2,500 ambazo nimetoka kupanda sasa hivi zinaonekana kuwa za mstari mrefu, kijivu na za kuchukiza, ambapo hakuna kitu kilichokuwa tofauti na kitu kingine chochote.
'Lakini niliteseka njiani; Nilikuwa na njaa, nilikuwa na kiu, nilikuwa na usingizi, niliteseka, nililia kati ya Lyon na Marseille, nilikuwa na kiburi cha kushinda hatua nyingine, na kwa udhibiti niliona sura nzuri ya rafiki yangu Delattre, ambaye alikuwa ameandaa riziki yangu., lakini narudia, hakuna kitu kinachonigusa hasa.
‘Lakini ngoja! Nimekosea kabisa ninaposema kwamba hakuna kitu kinachonipiga, ninachanganya mambo. Lazima niseme kwamba jambo moja lilinigusa, kwamba kitu kimoja kinabaki kwenye kumbukumbu yangu: Ninajiona, tangu mwanzo wa Tour de France, kama ng'ombe aliyechomwa na banderilla, ambaye huvuta banderilla pamoja naye, kamwe hawezi kuwaondoa. mwenyewe wao.‘
Najua jinsi anavyohisi.
Mwisho
Saa 10.30 jioni na hatimaye nimefika katika maegesho ya magari nje kidogo ya Marseille. Vitu pekee ndani yake ni friji iliyovunjika ninayokalia na paka aliyekufa ninayemwangalia.
Haiwezekani kuwa hili lilikuwa tukio ambalo lilimkaribisha Aucouturier et al alipomaliza hatua ya pili, lakini ni pale ambapo uchoraji wangu wa bidii unasema mwisho ni, na ingawa pengine si sahihi, niko Marseille na karibu 400km kwa miguu yangu, kwa hivyo sijali kabisa.
Ikiwa inaonekana kama nimeruka kusimulia tena sehemu kubwa ya safari yangu hadi kufika hapa, kuna sababu nzuri, na hiyo ni kwa sababu karibu hakuna cha kusema.
Kama Garin, mimi pia nililia kati ya Lyon na Marseille. Nililia kwa hasira kutokana na jaribu hili na kwa uchungu miguuni mwangu, ambayo nilihisi kama sindano za kushona rangi nyekundu zimechomewa ndani yake.
Zaidi ya hayo, jambo la pekee la kushangaza kuhusu kilomita 270 kati ya Saint-Vallier, chini ya Rhone, kupitia Avignon, Aix-en-Provence na hadi hapa, ni kwamba kwa namna fulani ilifanyika.
Ikiwa ni ubongo wangu kufuta kumbukumbu zenye uchungu au ukweli kwamba kichwa changu kilikuwa kimelegea sana nikatazama zaidi ya mita chache mbele, sijui.
Vitu pekee vinavyoonekana kuwa na nguvu akilini mwangu si picha za akilini, bali hisia kuu. Mahali fulani mle ndani nadhani ninaweza kupata ushindi, lakini kwa sehemu kubwa hisia hiyo imejaa, lakini cha ajabu si kwa mawazo ya maumivu, bali ya uchungu na upweke.
Kwa kilomita 200 zilizopita nilichotaka kufanya ni kushuka tu. Haikuwa ya kuhitaji mwili, lakini iliharibu roho. Nilikuwa peke yangu, kama waendeshaji wengi wa wakati huo wangekuwa, juhudi zangu zilikabiliwa na mapato duni.
Muhula pekee ulikuwa ni kuwapa Steve na Geoff kwa kahawa baridi zaidi au sandwichi nyingine ya ham, hata hivyo nilijua kadiri nilivyosimama, ndivyo ningejipata nikiendesha gari kwa muda mrefu zaidi.
Ulikuwa ukungu wa kutatiza akili uliochukua saa 20, huku watu 15 wakiendesha gari. Nadhani lazima niliacha mara nyingi zaidi kuliko nilivyofikiria.
Kwangu mimi imekwisha, lakini kwa wale wapanda farasi wakati huo, walijua kwamba wangelazimika kuendelea kwa hatua nne zaidi za kuchosha. Basi kwao, Maurice na Hippolyte, chapeau!
