Tangu kukulia USSR hadi kumiliki timu yake ya WorldTour, Makarov ametumia maisha yake kuendesha baiskeli kupitia misukosuko ya siasa za jiografia
Picha (juu): Ubingwa wa USSR, 1979, Jiji la Simferopol
Igor Makarov atafahamika kwa mashabiki wa baiskeli za kisasa kama mwanzilishi wa timu ya waendesha baiskeli ya Uswizi ya Katusha, iliyoshiriki mbio za WorldTour hadi mwisho wa msimu wa 2019.
Alizaliwa mwaka wa 1962 na kukulia huko Ashgabat, Turkmenistan - ambayo wakati huo ilikuwa sehemu ya Muungano wa Sovieti. Alihitimu kutoka Chuo Kikuu cha Jimbo la Turkmen mnamo 1983 na akashindana kama mwendesha baiskeli wa kiwango cha ulimwengu kutoka 1979 hadi 1986, wakati huo alikuwa mshiriki wa Timu ya Kitaifa ya Baiskeli ya USSR na mshindi wa ubingwa wa kitaifa na kimataifa.
Hapa anaakisi maisha yake katika kuendesha baiskeli - kutoka USSR hadi kumiliki timu ya WorldTour - akiendesha baiskeli katika misukosuko ya siasa za jiografia.
Huku uendeshaji wa baiskeli wa kimataifa ukiwa umesitishwa kwa muda wa miezi michache iliyopita kutokana na janga la Covid-19, kutazama jumuiya ya waendesha baiskeli wakifanya kazi kwa muda wa ziada ili kuwarejesha salama wanariadha wetu kwenye baiskeli zao kumetupa muda wote wa kutafakari ni wapi michezo imekuwa na inakoelekea.
Hata katika kukabiliana na janga hili kubwa la kimataifa, jumuiya ya waendesha baiskeli imeonyesha nguvu, kazi ya pamoja na uthabiti, na janga kando, kuendesha baiskeli haijawahi kufikiwa zaidi.
Tunapoendelea kupata chanjo ya Covid-19 na matibabu bora ya ugonjwa huo, sasa ni wakati mwafaka wa kufikiria njia za kuwasaidia vijana - hata wale wasio na rasilimali za kifedha - kupata ufikiaji wa manufaa mengi ya baiskeli.
Ninaujua mimi mwenyewe uwezo wa mchezo huu kubadilisha maisha, kwa sababu hakika ulibadilisha maisha yangu.
Baiskeli kama vyombo vya anga: Utoto wa Soviet
Nilijifunza kuendesha gari mwishoni mwa miaka ya 1960, nilipokuwa nikiishi na babu yangu katika jamhuri ya Soviet ya Belarus. Sikuweza kuwa na zaidi ya miaka sita, lakini nakumbuka mlio wa baiskeli yake kuukuu - kitu kizito chenye matairi mazito - nilipokuwa nikiendesha kilomita 5 hadi kwenye duka pekee katika eneo hilo lililouza mkate.
Baada ya kuhamia nilikozaliwa huko Ashgabat, Turkmenistan, ili kuishi na mama na shangazi yangu, nilitamani sana baiskeli. Kwangu mimi na wengine wengi, kwa bahati mbaya ununuzi wa baiskeli ulikuwa haupatikani.
Klabu cha waendesha baiskeli cha mtaani kilikuwa kinaandaa mbio za watoto wa kitongoji, ambapo mshindi alipata kuchukua baiskeli nyumbani. Baada ya wiki ya kumwagika na mikwaruzo michache, nilifanya mazoezi na kuwa tayari.
Usiku uliotangulia mbio, sikulala macho, na kwa ishara ya kwanza ya mwanga, nilienda kujiandikisha kwa ajili ya mbio. Ilitubidi kupanda kilomita 15, na walituruhusu kuanza kwa vipindi vya dakika moja.
Nilikuwa wa 33 kuanza, lakini kwa namna fulani nilifanikiwa kuwa wa kwanza kuvuka mstari wa kumaliza. Nilishinda baiskeli ya zamani ya Ural na matairi makubwa. Kwangu, ilikuwa kama chombo cha anga, ajabu ya uhandisi ambayo inaweza kunipeleka mahali ambapo sikuwahi kufika.
Baiskeli ya zamani ya Ural kutoka miaka ya 1970
Baada ya mbio hizo za kwanza, klabu ya waendesha baiskeli ikawa kimbilio langu. Nilipoanza kushinda mbio mara kwa mara, nilipokea stempu za chakula na kuponi za chakula kwa juhudi zangu.
Wakati fulani baada ya mashindano ningeweza kutumia kuponi nilizopata kuwapeleka mama na shangazi kwenye chakula cha mchana au cha jioni kwenye mkahawa wa eneo hilo, jambo ambalo liliniletea fahari kubwa.
Kuwa makini kuhusu mbio za magari
Nikiwa kijana, nilianza kushinda mbio kali zaidi. Nilishinda Mashindano ya Turkmenistan, kisha Mashindano ya Asia ya Kati. Kupitia ushindi huu, nilianza kupata mshahara halisi kutokana na mbio za baiskeli peke yangu, na pia nilikuwa nikipata baiskeli mpya na bora zaidi.
Kuzitazama baiskeli hizo ni jambo la kuchekesha sana ukizingatia. Nakumbuka nilipanda Start-Shosse na kisha Bingwa (iliyoonyeshwa hapa chini), zote zilitengenezwa Kharkov, Ukrainia.
Siku hizo, zilionekana kwetu kama baiskeli laini za kisasa kutoka angani, lakini ikilinganishwa na waendeshaji baiskeli wa kisasa wanaendesha, zilikuwa takataka nzito!
Champion, imetengenezwa Kharkov, Ukraine
Kujenga taaluma ya kuendesha baiskeli haikuwa jambo rahisi, hasa kwa kijana mdogo. Kila asubuhi ningeamka saa 6 asubuhi ili kufanya mazoezi kwa zaidi ya saa 12 kila siku. Nilipoanza kushinda mara kwa mara, nilianza kuzunguka Muungano wa Sovieti.
Wakati wa safari hizo, timu yetu iliwekwa pamoja kama sardini katika hosteli za enzi ya Usovieti - watu sita hadi wanane kwa kila chumba bila maji ya moto. Tuliosha vifaa vyetu wenyewe na sare za timu kwenye sinki kwa kutumia maji baridi na kali, inayoitwa sabuni ya matumizi.
Sare hizo pia zinafurahisha kutazama nyuma kwa kuzingatia mavazi ya utendaji ambayo waendeshaji wa siku hizi wanavaa. Kaptura zetu za baiskeli zilikuwa na viingilio maalum vya suede vya 'anti-chafing' ili kukabiliana na vidonda vya tandiko, lakini hazikusimama baada ya kuoshwa kwa sabuni hizo za kufulia.
Baada ya kuosha mara moja tu, suede ilihisi kama sandarusi. Inatosha kusema tumepitia cream nyingi za mtoto.
Igor Makarov mnamo 1977, Ashgabat, USSR
Inaenda kitaifa
Nilipokuwa na umri wa miaka 16, nilishinda Kombe la Sovieti na nikakubaliwa katika Timu ya Kitaifa ya USSR kwa Mashindano ya Dunia. Ilihisi kama ndoto. Lakini ukweli wa hali hiyo haukuwa mzuri sana.
Wakati huo, waendesha baiskeli wote maarufu zaidi katika Muungano wa Sovieti walitoka katika shule chache tu za kuendesha baiskeli. Watu waliofikia kiwango cha juu cha baiskeli wote walikuwa na uhusiano wa kina na usaidizi kutoka kwa shule hizo, na kila mwanariadha ambaye kocha angeweza kutuma kwenye Mashindano ya Dunia angeongeza mshahara wao kwa rubles 20 kwa mwezi kwa miaka minne ijayo - motisha kubwa. kwa shule kuu za baiskeli na makocha kuunga mkono zao.
Nilikuwa mvulana tu kutoka Turkmenistan. Sikuwa nimefunzwa katika mojawapo ya shule za kifahari, na hakuna mtu aliyeweza kuweka neno kwa ajili yangu. Ilinibidi kufanya kazi kwa bidii mara mbili ili kutambuliwa sawa na mara nyingi nilikumbana na vikwazo hata nilipothibitisha ujuzi wangu.
Nilishinda nafasi ya kwanza, ya pili na ya tatu katika mbio za kufuzu na nilipaswa kuwa njiani kuelekea Mashindano ya Dunia. Nilitakiwa kuondoka saa kumi na moja asubuhi, lakini nilikuwa nikipakia vitu vyangu usiku uliopita wakati kocha wa timu ya taifa alinijia.
'Igor, huwezi kwenda'
Alinifahamisha kuwa mtu fulani aliye juu zaidi aliomba nibadilishwe na mpanda farasi aliye na viunganishi. Mtu huyo alikuwa mwanariadha mzuri, lakini nilikuwa bora zaidi. Alikuwa katika nafasi ya 11 wakati huo, lakini haikujalisha: alishindana badala yangu na akashindwa.
Nilifanya kila nilichopaswa kufanya, lakini kwa sababu sikuwa katika shule inayofaa ya kuendesha baiskeli, hata ubora wangu haukutosha. Udhalimu uliuma sana. Lakini ilikuwa kichocheo cha mimi kujiandikisha katika Kituo cha Baiskeli cha Samara huko Samara chini ya kocha Vladimir Petrov.
Ni Samara pekee nilipojifunza thamani ya kuwa kwenye timu. Tulikuwa kikundi cha wanariadha 30 hadi 40, bora zaidi kutoka kote Muungano wa Sovieti. Ingawa kazi yetu ya kila siku ilikuwa yenye kuchosha, uzoefu wa kuwa sehemu ya jambo kubwa zaidi ulikuwa wa kusisimua. Tulifanya mazoezi, tukala, tukasafiri na kupata nafuu kama timu.
Mnamo 1986, niliugua wakati wa Michezo ya Watu wa Muungano wa Sovieti huko Tula. Badala ya kuchukua moja ya nafasi tatu za juu kama nilivyotarajia, ugonjwa wangu uliniweka katika nafasi ya nane. Kama matokeo ya uchezaji huu, kocha wangu alinigeukia. Aliniambia niache kuendesha baiskeli kwa sababu sikuonyesha uwezo wowote na sitawahi kufika kwenye Olimpiki ya 1988.
Kwa maneno haya, taaluma yangu ya baiskeli iliisha. Nilimwona kocha huyu kuwa kama baba kwangu. Si hivyo tu, bali mafanikio yangu binafsi ndiyo yalikuwa sababu ya yeye kufundisha katika timu ya Taifa ya Soviet. Usaliti huo uliniuma na nikaondoka, nikiapa kutopanda baiskeli tena.
Masomo ya maisha na kurudisha nyuma
Badala yake niligeukia biashara, kwanza nikajenga biashara ya nguo na zawadi na hatimaye kuhamia sekta ya gesi asilia. Ingawa kazi yangu haikuwa na uhusiano wowote na maisha yangu ya awali kama mwendesha baiskeli kitaaluma, masomo niliyojifunza wakati wangu kwenye baiskeli yalikuwa muhimu kwa mafanikio yangu katika biashara.
Sikugusa baiskeli tena hadi mwaka wa 2000, nilipofikiwa na wawakilishi wa Shirikisho la Baiskeli la Urusi, ambao walikuwa wakiomba ufadhili kutoka kwa kampuni yangu, ITERA.
Mwanzoni nilikuwa na shaka sana. Ingawa nilijua ni kiasi gani cha kuendesha baiskeli kilikuwa kimenifundisha, pia nilijua vizuri kwamba mfumo huo haukuwa wa haki na usio wa haki. Baada ya kufikiria kidogo, niligundua kwamba ikiwa sitasimama kubadili mambo, hakuna mtu angefanya.
Kadiri nilivyohusika zaidi, ndivyo nilivyozidi kugundua kuwa ningeweza kuleta mabadiliko.
Mapema miaka ya 2000, Urusi haikuwa na timu ya kitaalamu ya kuendesha baiskeli. Kulikuwa na waendesha baiskeli wengi wa Urusi wenye talanta, lakini ilibidi wajiunge na timu za nchi zingine ikiwa walitaka kuwa wataalamu na kwa sababu hiyo, waendesha baiskeli wa Urusi walilazimika kucheza majukumu ya kusaidia kwenye timu hizo, na kuishia kama kitendawili cha pili au cha tatu kwa wanariadha kutoka kwa wachezaji wengine. nchi.
Urusi na majimbo mengine ya baada ya Usovieti yana historia ndefu ya ubora katika kuendesha baiskeli, na ilikuwa muhimu kwangu kudumisha urithi huu.
Baada ya kukuza taaluma yangu ya uendeshaji baiskeli na nidhamu iliyonipa, nilitaka kuwapa watoto wadogo katika eneo hili - kutoka Urusi hadi Turkmenistan na Belarusi - kitu cha kukipa mizizi na kuhamasishwa nacho, huku nikiirudisha Urusi kwenye mstari wa mbele. hatua ya kimataifa ya baiskeli. Hapo ndipo wazo la Katusha lilipoanza kutumika.
Katusha amezaliwa
Mnamo 2009, tulianza kuunda mtandao wa timu tisa za waendesha baiskeli za Urusi, zinazojumuisha viwango vyote, jinsia na rika. Katusha aliona mafanikio mengi katika miaka ambayo ilikuwa hai, na ingawa imesimamishwa kutokana na masuala ya sasa ya kimataifa, ninajivunia kujua kuwa imebadilisha mwelekeo wa uendeshaji baiskeli wa kisasa wa Urusi.
Pia ninajivunia sana kuhusika kwangu katika UCI, ambapo hadhi yangu kama mshiriki wa kamati ya usimamizi inaniwezesha kusaidia shirika kupanua ufikiaji wake wa kijiografia zaidi ya Ulaya na Marekani.
Inamaanisha sana kwamba kila mtu katika UCI amejitolea kweli kuwatia moyo vijana kote Asia, Afrika na Australia kushiriki katika mchezo huu mzuri.
Nikikumbuka maisha yangu na taaluma yangu ya kuendesha baiskeli, nahisi nimeenda mduara kamili. Wakati mmoja nikiwa mvulana maskini kutoka Turkmenistan ambaye hakuwa na washiriki, ari niliyojifunza kutokana na kuendesha baiskeli kumeniweka katika nafasi ya kusaidia mchezo kukua na kuwawezesha watoto wengine wachanga kutoka Turkmenistan - na jamhuri nyingine za zamani za Soviet - kufikia ndoto zao.
Ingawa mbio zijazo zinaweza kuonekana tofauti kidogo na jinsi tulivyotarajia, ni vyema kuweza kuangalia nyuma na kuona umbali wa mbio za baiskeli kama mchezo.
Siku zimepita za hosteli zilizojaa watu, baiskeli nzito, sabuni za matumizi na kaptura za sandarusi. Wanariadha wa leo wana idadi kubwa ya watu wanaojali ustawi wao, kutoka kwa wataalamu wa lishe na mechanics hadi wataalamu wa massage na madaktari. Ulimwengu ambao tumeunda kwa ajili ya waendesha baiskeli vijana ni maili zaidi ya ule niliotoka mwaka wa 1986.
Nashukuru sana kwa mchezo huu na yote ambayo umenifanyia. Mtoto yule ambaye alikesha usiku kucha kabla ya mbio zake za kwanza za baiskeli hangeweza kamwe kuota kwamba maisha yake yangekuwa hivi.
Haijakuwa rahisi kila wakati, lakini najua kama isingekuwa kuendesha baiskeli, nisingekuwa mwanamume niliye leo. Ikiwa ningeweza kurudi nyuma na kumpa mtoto huyo ushauri, ingekuwa kuendelea kufuata ndoto zake. Nisingemwambia abadilishe kitu.
