Mbio za Volta au Alentejo zitakamilika mjini Evora, Ureno, Jumapili hii. Tulifanya michezo na tukapata ni sehemu nzuri ya dunia
Mita 300 za mwisho za Evora Granfondo nchini Ureno ni safari ya kurudi nyuma. Zinakuchukua kutoka kwa barabara ya kisasa ya magari mawili, kupita kuta za jiji la enzi za kati, chini ya minara ya ngome ya karne ya 14 na hatimaye hadi chini ya hekalu la Kiroma.
Ni njia ya hazina - ya kutosha kupata mji wa Evora hadhi ya Urithi wa Dunia wa UNESCO - lakini baada ya kilomita 170 zenye uvimbe na saa sita kujitahidi dhidi ya upepo wa kawaida na wa upande, ishara ya 'Meta 300' inaweza pia kusema, 'Karibu jehanamu'. Takriban kila moja ya mita hizo za mwisho imeinuliwa na kumezwa mawe.
Bango la kumalizia linaanzia kwenye nguzo za Korintho za hekalu la Kirumi (leo linashuhudia matukio ya shughuli za kibinadamu na kujitolea kila namna chungu na rangi ya kustaajabisha kama sherehe za kidini ilizoandaa miaka 2,000 iliyopita) hadi miaka 600. -Mzee Torre das Cinco Quinas. Baada ya juhudi za kupanda mita 300 za mwisho - wakati ilionekana kana kwamba mawe yalikuwa yakinyonya kila tone la mwisho la nishati kutoka kwa viungo vyangu - nilitarajia angalau kusalimiwa na mrembo aliyevaa zabibu za toga na kikombe. ya mvinyo. Badala yake ninajiunga na foleni ya waendeshaji waliojawa na jasho kwa ajili ya katoni ya boga ya machungwa na bakuli la tambi, nikitumaini kwamba mabaki ya socha ya vocha ya chakula ambayo nimevua kutoka kwenye mfuko wangu wa nyuma bado yataweza kukombolewa.
Baada ya kujaza tambi usoni mwangu, ninabofya-click kwenye mraba uliochorwa hadi kwenye kibanda cha kusambaza chupa za maji. Ninaomba umbo refu, konda nyuma ya trestle table anipitishie chupa tafadhali. Ni pale tu ninapoyameza ndipo ninapopata habari kwamba mtu ambaye nimekosea kuwa mchuuzi wa vinywaji kwa hakika ni shujaa wa hapa nchini na mshindi wa 2000 Volta a Ureno, Vitor Gamito. Ninapiga gumzo, na kwa Kiingereza kilichovunjika Vitor ananiambia kuwa angejitahidi kufikia mita hizo mia chache za mwisho za mawe pia. Alikuwa amemaliza Granfondo katika kundi linaloongoza zaidi ya saa moja mapema. Pia anafichua kuwa atarejea tena kikazi katika Volta mnamo Julai.
Jambo la waendesha baiskeli wa kitaalamu ni jinsi wanavyoonekana wenye sura mpya na wanaong'aa punde tu baada ya kukamilisha tamasha kuu la uvumilivu. Wakati huo huo, ninaonekana na kusikia kana kwamba nimetumia saa chache zilizopita kung'ang'ania maisha yangu mpendwa kwenye paa la gari-moshi linaloenda kwa kasi. Namtakia heri na astaafu alale chini kwenye kivuli cha magofu ya miaka elfu moja.
Habari za asubuhi Evora
Saa sita awali nimekuwa nikistaajabia jinsi mchezo huu ulivyokuwa wa kistaarabu - mwanzo wa 9am! Hakuna hata moja kati ya hizi unapoamka kabla ya mapambazuko na kupata hoteli yako haijapata kiamsha kinywa cha mapema na kisha kuchanganyia macho kwa mwanga wa tochi kwenye kalamu yako ya kuanzia ukitumaini mtu atakuwa na pini ya ziada ya nambari yako. Badala yake, ni uteuzi wa burudani wa juisi, kahawa, nafaka, nyama baridi, jibini na pastéis de nata - custard tarts za Ureno zinazolevya sana - katika hoteli yetu kabla ya machela ya kupanda mlima hadi mstari wa kuanzia kwenye kivuli cha kanisa kuu la Evora la enzi za kati. Hapa hali tulivu inaendelea huku waendeshaji wakichagua kuota jua badala ya kuinua kiwiko kuelekea mbele ya pakiti. Ina hisia ya safari ya shule ya mwisho wa muhula badala ya tukio la ushindani wa baiskeli.
Ninakutana na Martin Thompson na Catherine Deffense, waandaji wetu wikendi na wakurugenzi wa waendeshaji watalii wa baiskeli, Cycling Through The Centuries. Tumejumuishwa na Brits wengine pekee kati ya wapanda farasi 900 wanaoshiriki - wapanda makasia wawili wa zamani wanaoitwa James na John, na kocha wa triathlon Fiona Hunter Johnston. Anayekamilisha kikundi chetu cha waif na waliopotea ni mpanda farasi Mreno Vasco Mota Pereira, ambaye tulikutana naye wakati wa chakula cha jioni jioni iliyotangulia.
Martin alikuwa amemwona akisoma nakala ya Mwendesha Baiskeli huku uso wangu ukiwa na huzuni kwenye jalada. Alisafiri kutoka Porto ili kuendesha gari kwa niaba ya shirika la kutoa misaada la watu wenye usonji la Ureno ambalo jina lake, alieleza, lilikuwa na tafsiri mbaya ya Kiingereza ya ‘Happy Endings Association’.
Katika desturi iliyoheshimika ya waendesha baiskeli duniani kote, tulikuwa tumetathmini kwa uangalifu uwezo wa kuendesha baiskeli wa kila mmoja wetu kwa maswali ya hila, ya uchunguzi kama vile: unaendesha baiskeli gani? Je, unatoka mara ngapi? Na wewe unapaka au kunyoa? Mwishoni mwa jioni, tuliridhika vya kutosha na majibu yetu husika na kukubali kukutana kwenye mstari wa kuanzia.
Kilomita chache za kwanza hutuelekeza kwenye mitaa nyembamba, iliyo na mawe ambapo umakini wa kudumu unahitajika. Ninajikuta kwenye gurudumu la Fiona mwenye umri wa miaka 24. Ningeweza kulinganisha maudhui yake ya kalori kwa urahisi kwenye meza ya chakula cha jioni jana usiku lakini ninashuku kuwa nitajitahidi kupatanisha nishati yake barabarani. Kwa hakika, mapema katika mzunguko wa kwanza tayari anaonyesha darasa lake kwa kuchukua mstari mfupi zaidi na kuingia bila mshono katika uhuishaji wa jezi za klabu na kauli mbiu za wafadhili zilizo mbele yao. Haishangazi kwamba wakati ujao nitakapomwona atakuwa kwenye podium (yeye, sio mimi) wakati atapokea chupa ya mafuta ya ndani na medali ya chunky kwa kuwa mkamilishaji wa pili wa wasomi wa wanawake.
Kutambaa ili kudanganya
Viwe vinapogeuka kuwa lami na usanifu wa kihistoria unatoa nafasi kwa uwanja unaoenea hadi upeo wa macho usio na mawingu, tunanyooshwa na barabara inayonyooka kwa mshale ambayo inaelekea kuteremka kwa njia isiyoonekana. Vasco, anaonekana kwa namna ya kutatanisha kama Richie Porte kwenye sare yake ya Timu ya Sky, yuko pamoja nami na kwa saa ya kwanza tunasafiri kwa ndege. Maelezo mafupi ya njia yalionekana kuwa ya kustaajabisha zaidi kuliko mazingira yanayotuzunguka kwa upole sasa. Najua sehemu kubwa ya mita 1,600 za kupanda hufika katika kipindi cha pili, lakini soma upeo wa macho kwa wasiwasi, kama vile Inspekta Clouseau anayeangalia mitego ya booby iliyowekwa na msaidizi wake Kato.
Kundi la askari polisi wa nje wanafanya kazi ya kufunga barabara huku tukizama zaidi mashambani. Mmoja wao anaendesha kando yangu. Ameniona nikipiga selfie na sasa ananifokea kitu kwa Kireno. Kwa bahati nzuri, yeye pia anatabasamu sana. Vasco anatafsiri hivi: ‘Ana wasiwasi anaweza kuwa kwenye picha na unaweza kumuona akila sandwichi yake, ambayo anadhani haitaonekana kuwa mtaalamu sana.‘
Vasco anadokeza kuwa kasi yetu ya wastani imekuwa ya 42kmh kwa saa iliyopita. Tumewapita waendeshaji wengi - ikiwa ni matokeo ya kuanza hadi sasa nyuma ya kundi kama kitu kingine chochote - na kuamua kwamba tunapaswa kupumua kwa kurejea nyuma ya kundi linalofuata tunalopata.
Lakini inaonekana kila kundi linaenda polepole sana kwetu. Kasi yetu haina mipaka. Siwezi kumzungumzia Vasco, lakini kuhisi mwanga huo wote wa jua kwenye mikono na miguu yangu mitupu baada ya majira ya baridi kali ya Uskoti kumepelekea endorphin zangu kuendeshwa kupita kiasi. Tunapaswa kudhibiti furaha hii kabla ya kuishia kwa fujo iliyochoka, iliyotumiwa kando ya barabara. Kama tu mpanda farasi ambaye ameruka kutoka kwenye kona kali ya kushoto mbele yetu, kwa kweli.
Mpanda wa kwanza ni wa ghafla na mwinuko unayumbisha kila mshipa. Vifundo vya mikono na ndama huitwa ghafla kuchukua hatua ninaposimama kwenye kanyagio kwa mara ya kwanza tangu kuanza. Bila heshima ya hata ishara ya onyo, barabara imepanda hadi 15%. Utepe wa wapanda farasi unapepea hadi kwenye mji wa ngome ya enzi za kati wa Monsaraz. Ninajitahidi kusalia kwenye gurudumu la Vasco, lakini tayari anajionyesha kuwa mtu wangu bora wa nyumbani, kila mara akiangalia nyuma ili kuhakikisha kuwa nipo, tayari kurudi wakati sipo.
Ananiburuta kupita mpanda farasi baada ya mpanda farasi hadi tunafika kwenye kituo cha kwanza cha mipasho katika eneo lenye mawe ambalo hutoa mandhari yenye kupendeza ya mto Guadiana unaofagia na nyanda za mbali za Uhispania. Hiyo ni kilomita 55 imekamilika. Kujazwa tena kwa haraka kwa chupa za maji na tuko njiani tena, kushuka kwa kasi kukichelewesha kutambua kwamba sasa tunaendesha baiskeli kwenye upepo mkali ambao utatusumbua kwa umbali uliobaki.
Nguruwe weusi na visuka vya magurudumu
Maeneo ya mashambani yanaonekana tambarare kwa udanganyifu, ingawa kwa uhalisia ni karibu na barabara kuu za eneo la Spring Classics. Tuko katikati mwa eneo la Alentejo, maarufu kwa vijiji vyake vilivyopakwa chokaa, nguruwe weusi na miti ya korosho. (Kwenye gari kutoka Lisbon tulisimama kwenye kituo cha huduma ambapo kila kitu katika duka kilionekana kuwa kimetengenezwa kutoka kwa cork: mikoba, mikanda, aproni na hata viatu.) Pia kuna mazingira mengi ya wazi kati ya makazi, kumaanisha sehemu ndefu za barabara zilizonyooka bila kuchoka ambapo makundi madogo ya waendeshaji hujitahidi kuchukua zamu ili kujikinga na upepo.
Kwa bahati nzuri, nina Vasco, gwiji wa sanaa ya kupiga picha ndefu na za ukarimu mbele. Na Mungu amsaidie yeyote anayejaribu kupanda usafiri nasi - Vasco anabadilishwa kutoka msomaji wa Mendesha Baiskeli asiye na adabu hadi kuwa mpiga mbiu anayerusha magurudumu akitupia jicho nyuma kwenye vigurudumu. ‘Passem pela frente!’ anapaza sauti – ‘Njoo mbele!’ – ingawa kwa ujumla wakosaji wengi wanaogopa sana na kurudi nyuma. (Kwa kuzingatia hili, inakuja kama mshtuko mkubwa wakati mmoja kuona Vasco akipumua kwenye gurudumu la mpanda farasi ambaye anaendesha baiskeli na mkono mmoja kwenye kombeo.‘Sikutambua, uaminifu,’ analalamika baadaye.)
Tunapewa ahueni ya mara kwa mara kutokana na upepo tunapozunguka katika mitaa nyembamba ya vijiji ambako nyumba zilizopakwa chokaa hucheza mipaka ya njano na bluu - ulinzi wa jadi dhidi ya tauni na 'jicho ovu'. Wakazi wengi wamejitokeza kutoka kwa nyumba zao ili kupanga barabara - wengine bado wamevaa pajama zao - na kutushangilia. Lakini ni suala la kubembea na kuzunguka pande zote: tunachopata katika makao tunapoteza raha kwani mara kwa mara inamaanisha kuruka juu ya barabara zenye mawe ambapo wazo la lami limekataliwa kwa muda mrefu kuwa kazi ya shetani.
Kilele dhidi ya barabara za A
Nyuma mashambani, ambako mashamba yana madoadoa ya manjano na mkuyu wa lupine na lavender mwitu, mandhari inabadilika. Ingawa sio milima, safu ya vilima - Serra de Ossa - inakaribia. Barabara inazunguka katika ekari za msitu wa mikaratusi hadi sehemu ya juu kabisa ya njia - 500m - kabla ya mteremko mrefu kuturudisha nyumbani moja kwa moja.
Sehemu hii ya mwisho ni ya kupambana na kilele kidogo. Kama Vasco asemavyo, ‘Yote ni estradas nacionais [A-barabara], ambayo inaonekana si ya lazima. Binafsi, ningetupa nafasi chache zaidi za kupanda.’
Zikiwa zimesalia kilomita 10, tunapanda mteremko mwingine mfupi na ghafla nikahisi niko peke yangu. Ninatazama nyuma na hakuna dalili ya luteni wangu mwaminifu. Ninapunguza mwendo na Vasco anatokea huku akinipungia mkono ili niendelee kumaliza. Nikifanya hivyo, nina nafasi nzuri ya kutengeneza muda ninaolenga kuwa saa tano na nusu. Ninatazama nyuma kwa Vasco ambaye ni dhahiri anatatizika kwenye seti yake ya Timu ya Sky na ninashangaa Wiggo angefanya nini. Naamua kusubiri. Vasco anashika na kusema, ‘Ni yule mtu mwenye nyundo. Unaiitaje, bonk?'
Anapanda gurudumu langu na kwa pamoja tunarudi Evora na kufika fainali, kupanda mita 300 kupitia miaka 2,000 ya historia, bega kwa bega.
evoragranfondo.com
