Meli ya mizigo kuvuka Bahari ya Caspian na usiku mmoja katika yurt. Josh anaendelea na safari yake katika 'Stans' za kwanza za Asia ya Kati
Sikumbuki sehemu kubwa ya safari yetu ya siku tatu kuvuka Bahari ya Caspian na nina madereva wawili wa treni wa Georgia wa kuwashukuru kwa hilo, kwani walikuwa ni abiria wengine tu na mabehewa yao 20 ya miguu ya kuku iliyogandishwa.
Kila kitu kilikuwa kimeanza vizuri sana, ikiwa katika mtindo wa kubahatisha, kwa juhudi zetu za kupata tikiti, kufungasha vitu vyetu, kufika bandarini, kwa njia ya forodha, na kupanda meli. Ukweli kwamba hakuna ufahamu wowote wa safari ya Baku-Aktau uliwekwa wazi hadi asubuhi ya kuanza, kwamba ofisi ya tikiti ilikuwa kilomita 20 nje ya mji katika mwelekeo mmoja (na bandari umbali wa kilomita 70 kwa upande mwingine) na kwamba hatukufuata mchakato wa usajili unaohitajika kama watalii nchini Azabajani, na kwa hiyo walikuwa katika hatari ya kufukuzwa nchini, yote yalikuwa matatizo yanayoweza kusuluhishwa.
Kuamka jua linapochomoza na kunufaika na meli iliyoachwa kwa kukwea milingoti, kuchunguza vyumba vya injini, na kufanya maonyesho upya ya Titanic, pia hunijengea kumbukumbu thabiti ya chanya katika kichwa changu.
La, ilikuwa wakati madereva wa treni ya Georgia walipotuona tukisafisha baiskeli zetu kwenye sitaha na wakatualika kwenye makao ya mabehewa yao ndipo mambo yakabadilika. Chutneys za nyumbani na mikate ya zamani ilikuwa angalau ladha, lakini divai ya nyumbani ilikuwa chini sana. Mara tu nyumba ilipotengenezwa ‘ChaCha’ - kinywaji cha mbaamwezi ambacho mtu yeyote ambaye amewahi kufika Georgia atafahamu - alipojitokeza, vita vimekwisha. Wenyeji wa Georgia walikuwa nasi (mimi na mwenzangu Rob, na wanandoa wa Bristolia kwa pamoja) kama washirika wao wa kulewa, na tukakunywa.
‘Eta tolko shest’dysyat,’ Huyu ana asilimia sitini pekee (asilimia), nakumbuka msemo mmoja alipokuwa akinyoosha mkono kuchukua chupa. Nina hakika kwamba maradhi ya ghafla ya baharini yalifuata baada ya muda mfupi, lakini picha inayofuata ninayoweza kuwa na uhakika nayo ni ya ofisa wa kijeshi wa Kazakh aliyesimama juu ya kitanda changu kwenye kibanda chetu na akitaka, bila kukosa sauti au ulegevu, aone pasipoti yangu. Nilitazama kwa macho ya giza kwenye dirisha dogo, na zaidi ya uzio, marubani na majengo ya forodha, chini ya anga tupu na jua wazi, hapakuwa na kitu.
Kwa siku kumi zilizofuata, katika jangwa-cum-steppe ya kusini-magharibi mwa Kazakhstan na kaskazini mwa Uzbekistan, nilijionea mandhari ambayo ilikuwa ngumu kuiona kabla ya kuwasili. Milima na misitu ilionekana, pamoja na uzoefu wangu wa kawaida wa zote mbili, kufikiria - hata kama tu kwa kiwango ambacho kingethibitishwa kuwa hakitoshi kabisa. Lakini huko, katika maeneo hayo makubwa ya bara la Eurasia ambayo yanaenea kama mkanda kutoka Hungaria hadi Mongolia, kulikuwa na nchi yenye utupu mkubwa sana hivi kwamba singeweza kuifananisha na kitu kingine chochote ambacho nimeona.
Tuliendesha baiskeli mashariki kutoka mji wa pwani wa Aktau wenye utajiri wa mafuta kupitia eneo linalojulikana kama Jangwa la Mangystau, na kwa siku moja au zaidi umakini wetu ulishikwa na miamba ya ajabu na utajiri wa wanyama - ngamia, mwitu. farasi na hata flamingo - kufanya hatua kati ya mashimo ya kumwagilia. Lakini tulipokuwa tukipenya mashariki zaidi nchi tambarare zikatanda polepole, barabara ikanyooka, na kundi la wanyama likapungua, hadi tukio pekee la kutaniana na maisha lilikuwa ni lori lililopita mara kwa mara, na mlio wao wa kawaida wa honi ya viziwi, au hata treni zisizo za kawaida.; ndefu, polepole na yenye mdundo, wakifuatilia njia yao kupitia nyika kwenye mstari ulionyooka wa mshale ambao uliendana moja kwa moja na barabara.
Kila kilomita hamsini hadi mia jengo lingetokea kwenye upeo wa macho, na mara tu tulipofika kwenye mlango wake - kwa sababu tu kitu kilikuwa kinaonekana, kwa vyovyote vile haikumaanisha kuwa lilikuwa karibu - tulisalimiwa na nini kingetokea. kuwa shirika linalofahamika la Asia ya Kati: Jengo lililochakaa ambalo halionekani kuwa limetelekezwa wala kukaliwa na watu, limepambwa kwa meza za chini na mikeka ya kukaa yenye ukungu, hutoa moja ya sahani kuu tatu za 'Stan' (plov, manti au lagman - kila moja inavutia sana. kama zinavyosikika), na ina mojawapo ya nusu ya wanandoa wanaofanya kazi kama mmiliki.
Kwa shukrani, ugawaji wa chai - nyeusi, sukari, na bila maziwa - pia ni sharti kwa biashara hizi, zinazojulikana kama Chaihanas (nyumba ya chai), na kwa hivyo kuonekana kwa moja kulikutana na msisimko kila wakati. Kwa kuwa ilitubidi kugawa chakula ambacho tungeweza kubeba kwa ajili ya kifungua kinywa chetu kitamu na chakula cha jioni cha tambi za papo hapo au pasta iliyo na kitoweo cha mchemraba, tulijiingiza sana katika matamasha ya upishi yaliyotajwa hapo juu wakati wa chakula cha mchana, na kwa hakika tulikua tunazipenda. Lakini kwa kuwa kanuni za usafi bado hazijafika kwenye kona hii ya dunia, na hakuna umeme au maji ya bomba hata hivyo, furaha ya muda mfupi ya kushiba mara kwa mara ilisababisha maumivu ya muda mrefu ya aina mbalimbali za matumbo - tatizo ambalo ingawa lilinisumbua kwa sehemu kubwa ya Asia ya Kati, angalau ilinifanya tumbo kuwa ngumu kwa mashambulizi yanayokuja ya India na Uchina.
Chapisho la forodha la Kazhak-Uzbek lilitekelezwa kwa umbali wa kilomita 200 baada ya kuondoka katika mji wa Kazakh wa Beyneu, na maonyo tuliyopokea ya uchunguzi ambao maafisa wake wanalipa wapataji wa mapato yalithibitishwa kwa hasira wakati wa shida ya masaa matatu ya kufungua na kupakia tena chini ya barabara. maagizo ya wanaume wanaostahili kazi katika sare. Sheria za soko nyeusi nchini Uzbekistan, na waliokuwa wakingoja milangoni ipasavyo walikuwa wanawake wengi wenye nyuso kali, wakiwa wamejihami na magunia ya noti ya kubadilishana na dola zetu za Marekani. Bili ya dola mia moja ilienda zao, na kutokana na serikali kukataa kuafiki mfumuko wa bei kwa kutumia noti za juu zaidi, rundo la pesa taslimu zisizo na thamani zilirudi katika zetu. Lakini kwa kuripotiwa jumla ya mashine mbili za ATM nchini kote, hatukuwa na la kufanya ila kujaza mifuko yetu kwani kuvuka kwake kungechukua wiki tatu zaidi.
Kwa wale ambao Uzbekistan si nchi isiyoweza kuepukika tu katika safari ya nchi kavu kutoka magharibi hadi mashariki, sababu kuu ya kuja ni kustaajabia maajabu ya usanifu wa Khan zake za zamani na kujipoteza katika mapenzi ya Barabara ya Hariri kwenye tovuti zao huko Khiva, Bukhara, na Samarkand. Bila shaka tulifaidika zaidi na ukweli kwamba wawili hao wa zamani walikuwa njiani moja kwa moja, na tukajiruhusu safari ya kando kwenye teksi iliyobadilishwa vibaya ili kuona minara ya bluu na majumba ya Samarkand pia.
Kati ya nyasi hizi za rangi, maisha, na mambo ya kale ilikuwa ni mwendelezo tu wa yale yaliyotangulia, pamoja na sehemu ndefu za takataka zisizo na mchanga, zilizoangaziwa na chahana au kituo cha petroli mara kwa mara. Halijoto ilianza kuongezeka polepole tulipokuwa tukielekea kusini zaidi, na mistari ya kwanza ya rangi nyekundu ilianza kuonekana kwenye mikono na miguu yetu. Baada ya siku moja ndefu yenye upepo mkali, ambapo tulisafiri zaidi ya kilomita 190, tulikaribishwa katika kambi ya yurt ya familia tatu za wachungaji baada ya kufika hapo awali kuomba maji.
Baada ya kusababisha pumbao nyingi na kutoamini kwa kupika tambi kwenye jiko letu la petroli lililoshinikizwa, na kutoa sigara moja au mbili (hata kama mtu ambaye si mvutaji sigara, kubeba sigara kutoa ni njia rahisi, nafuu, na inayokubalika ulimwenguni kote. kutoa urafiki), wakati wa kulala ulifika hivi karibuni.
Ilikuwa vigumu kufahamu tulioshirikiana nao katika yurt yetu, lakini vizazi vitatu vilifunikwa kwa hakika, kutoka kwa watoto wachanga waliolala kimya kimya hadi wajukuu wanaokoroma, na tulionyeshwa nafasi mbili katikati ya miili 8 au zaidi ya kujikunja. juu kati ya blanketi. Wanaume wakuu walifanya shughuli chache za mwisho, na mtu wa mwisho kumaliza siku yake alizima taa ya mafuta kimya kimya kabla ya kunyata kuelekea kitandani. Mlango uliwekwa wazi kwa usiku mzima, na safu moja ya ngozi ya wanyama ambayo iliunda kuta pia ilivutwa juu, na kuacha mtazamo wa mandhari nje ya jangwa ikiwa mtu angejiinua kwa viwiko vyao. Upepo ulikuwa wa baridi, anga lilikuwa safi, na sauti ya mazungumzo ya mwisho kati ya wenyeji wetu wawili iliyonyamaza ikanifanya nilale.
Wakati fulani siku chache baadaye tulipokea habari kwamba Gorno-Badakhshan, eneo lenye uhuru wa Tajikistan ambalo tungelazimika kuvuka mipaka yake ili kupanda Barabara kuu ya Pamir, ilikuwa imefungwa kwa wageni kutokana na nchi kadhaa, zikiwemo Urusi, Kazakhstan, Georgia na Tajikistan yenyewe, zikifanya mazoezi ya kijeshi kwenye mpaka wa Afghanistan. Kwa hivyo mara tu baada ya mashambulio mabaya huko Kabul, na kuripoti kwamba miji iliyo kilomita 20 tu kutoka mpaka ilikuwa imeangukia kwa Taliban, sikuwa na matumaini juu ya matarajio ya kufunguliwa tena. Lakini hali, tuliambiwa, ilikuwa kila wakati: Mipaka inafunguliwa na kufungwa; waasi hupata na kupoteza ardhi; mamlaka hukaza na kuachilia vizuizi kila mwezi unapopita, na kwa hivyo tukaazimia kuendelea kusafiri kuelekea Tajikistan kwa matumaini kwamba huenda mambo yalikuwa yamebadilika tulipofika huko.
Ingawa jangwa na nyika ambazo ukingo huu wa mashariki wa Asia ya Kati ulikuwa umetengeneza kwa wiki za upandaji mkali na wa kustaajabisha, walakini wamejitia katika kumbukumbu yangu kwa furaha. Ukosefu kamili wa msisimko wa kimwili kutoka kwa mazingira yanayowazunguka huwalazimisha wale wanaopita kutafuta mahali pengine kwa ajili ya kitu cha punda na kusaga, na kwangu hilo lilipatikana katika kutambua umahiri wa Rob na mimi kama watalii wa baiskeli.
Kambi zingeweza kufanywa na kuvunjwa bila neno moja kubadilishana kati yetu; uelewa wa pande zote wa hitaji la kuacha, iwe kwa chakula cha mchana, tatizo la kiufundi, au mashauriano ya ramani, inaweza kuonyeshwa kwa nusu ya pili ya kutazamana kwa macho; uwezo wa kutofautisha kati ya watu, hali ya hewa, mabadiliko ya mandhari, sarafu na lugha. Mazingira yanayotuzunguka yanaweza kubadilika haraka sana, na bado katika ulimwengu wetu wa awali wa chakula, maji, malazi na kuendesha baiskeli, hakuna kitakachobadilika hata kidogo. Ilikuwa ni jangwa ambalo lilivutia hili, na kama bahati ingekuwa upande wetu, Pamirs ndio wangethibitisha hilo.
