Kupanda milima ni baadhi ya matukio ya kikatili zaidi kwenye kalenda ya Uingereza. Hapa, bingwa wa zamani wa taifa anatoa akaunti ya mtu wa kwanza
Jumapili hii, tarehe 27 Oktoba, ni Mashindano ya Kitaifa ya Uingereza ya Kupanda Mlima ambapo wapanda farasi 240 watapambana na kujaribu muda wa kupanda kilomita 5.8 hadi kilele cha Haytor huko Devon.
Waendeshaji watashangiliwa kupitia maumivu na umati mkubwa wa watu nje ili kufurahia jambo hili la kipekee la Uingereza. Bingwa wa zamani wa kitaifa wa Hill Climb Tejvan Pettinger anatueleza jinsi ilivyo ngumu kuendesha tukio hili la kuhuzunisha.
Waingereza wa ajabu
Hii ni utamaduni wa ajabu wa Waingereza. Hufanyika kila mwaka wikendi ya mwisho ya Oktoba, Mashindano ya Kitaifa ya Uingereza ya Kupanda Milima huhusisha jaribio rahisi la muda juu ya mlima mwinuko. Kati ya mashindano yote ambayo nimefanya, kupanda mlima kunaweza kuwa mojawapo ya matukio ya kusikitisha zaidi lakini yenye kuridhisha.
Mkazo mkali wa juhudi zote unapopambana na mvuto hutoa mwaliko wa kuteseka na kujisukuma kufikia kikomo kabisa.
Lakini licha ya maumivu yanayoletwa katika mashindano ya mbio hadi juu ya madaraja makali, upandaji milima unazidi kuwa maarufu, labda kwa sababu waendesha baiskeli zaidi wanataka kuruka kutoka sehemu pepe za Strava hadi mbio za kweli.
Hapo nyuma katika 2014, National Hill Climb ilikuwa na watu wengi kupita kiasi, na wengi hawakuweza kuingia kwenye laha ya kuanza ya 180.
Nani angefikiri kungekuwa na watu wengi wanaohitaji nafasi ya kukimbilia Pea Royd Lane ya Yorkshire - kupanda kwa urefu wa kilomita 1 na 12% ya upinde wa mvua wastani, na kona mbili mbovu za 20%?
Tayari kwa kuondoka
Hapo nyuma mnamo Agosti mwaka huo, nilitembelea Pea Royd Lane ili kupata ufa wangu wa kwanza kwenye mteremko. Baada ya mlo wa majira ya kiangazi wa majaribio ya muda ya maili 50 na maili 100, nilifurahishwa kupata muda wa 3min 50secs.
Nilifikiri kama ningeweza kufanya hivyo nikiwa na TT za maili 100 miguuni mwangu, wiki nane za mazoezi ya muda na baiskeli nyepesi inaweza kugonga kwa urahisi sekunde 20-30.
Tatizo pekee lilikuwa kwamba baada ya wiki sita za mazoezi makali ya muda, nilirudi na kufanya kwa wakati uleule.
Ghafla Pea Royd Lane ilionekana kuwa changamoto ngumu zaidi kuliko nilivyowazia, na rekodi ya kushangaza ya Dan Fleeman ya dakika 3 sekunde 17 ilionekana kutoweza kufikiwa.
Sehemu ya ujanja ni kwamba baada ya kushambulia kona ya kwanza ya 20%, unaingia kwenye deni la oksijeni kwa urahisi, na kisha kuteseka sana kupata 20% gradient inayofuata.
Baada ya hapo bado una uchungu mwingine wa mita 250, ambao unaweza kuchukua muda mrefu ajabu. Katika mita 100 za mwisho za kupanda mlima, unaweza kupoteza muda mwingi ikiwa umeenda sana mapema.
Lakini vile vile, ukijizuia kupita kiasi huwezi kudai kurejesha wakati. Hiki ni kipengele kimojawapo cha kuvutia cha kupanda mlima - jinsi ya kutathmini juhudi zako katika umbali mfupi wa viwango vinavyobadilika mara kwa mara.
Huu ulikuwa mwaka wa kwanza kutumia mita ya umeme, na pia mara ya kwanza kupata mafunzo yoyote (kutoka kwa Gordon Wright, ambaye alimfundisha Bingwa mara tano wa National Hill Climb Stuart Dangerfield).
Kipima cha umeme kilinisaidia kupima uboreshaji wangu (au la) baada ya muda, na pia kunisaidia kupanda kwa kasi na kuwa na shabaha katika mafunzo.
Kipengele cha kuvutia zaidi kilikuwa tofauti kati ya juhudi zinazoonekana na nguvu halisi. Unafikiri unasitasita mwanzoni, lakini una nishati yako kubwa zaidi.
Vivyo hivyo, unafikiri unajiua ukiwa juu, lakini nguvu zako zimeyeyuka.
Kwa njia ambayo nilifanya mazoezi kwa bidii zaidi kuliko hapo awali, lakini kuwa na kocha kunaweza kukusaidia kukuzuia kufanya mazoezi kupita kiasi.
Kulikuwa na wakati ambapo mwelekeo wangu wa asili wa kuendelea kujigonga ardhini nikifanya vipindi vya mlima ulibadilishwa na ushauri wa wahenga kuchukua siku tatu rahisi kupona.
Inaweza kuwa vigumu kwa wanariadha wenye ari ya hali ya juu kupumzika, lakini ukitaka kuona ongezeko kubwa la nishati yako, mara nyingi ilikuwa baada ya siku hizo tatu za kupumzika ndipo nilipoona ongezeko kubwa zaidi.
Septemba na Oktoba zilikuwa wiki nane zisizovunjika za mafunzo ya muda na kupanda milima. Kuingia kwenye Nationals nilikuwa katika hali nzuri, lakini kiwango kimeendelea kupanda kila mwaka, huku waendeshaji chipukizi kama vile Dan Evans, Jo Clarke na Adam Kenway wakipata mafanikio ya kuvutia.
Ingawa nilimshinda Matt Clinton kwa sekunde 1.8 kwenye mteremko mrefu zaidi wa mlima wa Mow Cop, nilijua alikuwa thabiti katika kuandaa mbio za ubingwa.
Siku ya mbio
Sipendi haswa asubuhi ya Mashindano ya Kitaifa kwa sababu kuna muda wa kusubiri. Ninapenda kupata mahali pazuri mbali na umati wa watu na, zikiwa zimesalia dakika 90, ninaanza utaratibu wangu wa kabla ya mashindano, nikianza na kutafakari kwa dakika tano ili kutuliza akili na kuzingatia kweli.
Kisha ninapanda rollers na kupasha moto taratibu. Zikiwa zimesalia dakika 40, ninaingia kwenye turbo na kufanya juhudi kadhaa fupi lakini za dhati ili kuufanya mwili uzoee kukimbia.
Nikiwa kwenye baiskeli, mishipa yote ya fahamu na mvutano huisha. Ni faraja kubwa sana kuendesha baiskeli.
Kwenye mstari wa kuanzia, nilijisikia vizuri sana. Sikuwa nikifikiria kuhusu mashindano au matokeo, nikijaribu tu kuingia katika eneo ambalo ningeweza kupanda kwa kiwango cha juu zaidi.
Mara tu mbio zilipoanza, nilionekana nikiendesha majaribio ya kiotomatiki. Nilikuwa nimetumia wiki nikitazama mbio - ambapo ningeingia ndani kabisa, ambapo ningedumisha kasi. Wakati wa mbio zenyewe, akili yangu haikuwa na kitu kwa dakika zote nne.
Barabara ya Kupanda Mlima wa Kitaifa ilikuwa imejaa watazamaji ambao walizua kelele hadi juu. Kusema kweli, yote haya yalikuwa ukungu - sikumtambua mtu yeyote au kusikia chochote mahususi.
Nilikuwa nikikanyaga haraka niwezavyo.
Kwenye sehemu ya mwisho, nilikuwa na kasi zaidi kuliko katika mazoezi. Barabara ilikuwa laini na nafasi yake kuchukuliwa na upepo mkali wa upepo.
Kabla sijajua, mstari ulikuwa juu yangu na nilimaliza kwa 3min 32secs. Sikuamini jinsi yote yalivyoenda haraka.
Nilipovuka mstari nilinaswa na marshall na kubebwa kwa uangalifu hadi nilipoweza kuanguka kwa hadhi kwenye ukingo wa nyasi.
Nilihisi msisimko wa ajabu kwa kupanda kwenye kikomo kwa dakika tatu na nusu. Kwa namna ya kipekee, nilifurahia ukubwa wa uzoefu.
Labda hapo ndipo nilipokosea - kupanda milima hakufai kufurahia!
Baada ya wiki za mvutano kuongezeka, ilikuwa ni afueni kuendesha gari vizuri. Jambo pekee la kukatisha tamaa lilikuwa kwamba haikutosha kufika kwenye jukwaa.
Nilimaliza nafasi ya nne, sekunde nane nyuma ya Dan Evans aliyekuwa akiruka, Matt Clinton na Adam Kenway wakijaza nafasi zingine za jukwaa. Maryka Senema alihifadhi taji lake la wanawake.
Baada ya kutwaa Ubingwa mwaka wa 2013, nilishangazwa na jinsi nilivyotaka kuhifadhi taji hilo. Kwa kweli niliipa kila kitu kwenye mazoezi, lakini haikuwa hivyo.
Sikujisikia kukata tamaa kwa uchungu kwa sababu maandalizi yangu yalikuwa mazuri kadri nilivyoweza kuwa. Labda mwisho wa kasi ya mkia ulimaanisha kwamba ningeenda kwa bidii mapema zaidi - nilikuwa mwepesi zaidi kwenye nusu ya mwisho ya kupanda, lakini nilikuwa nimetoa muda mwingi sana kwenye miteremko ya chini.
Lakini kuna nyakati ambapo unaweza kujiingiza katika mgawanyiko mwingi baada ya mbio - sidhani kama kulikuwa na mkakati wa kusonga mbele ambao ungenipeleka kwenye jukwaa. Kwa kweli nilitumiwa.
Kupanda kwa muda mfupi sio nguvu yangu kabisa - kwa fiziolojia yangu huwa naenda vyema kwenye vilima virefu.
Kwa ujumla, ulikuwa mwaka mzuri kama bingwa mtetezi (wapanda mlima 17, walioshinda 13 na rekodi saba za kozi). Mnamo 2011, nilimaliza nafasi ya tano lakini nilijuta kutotumia baiskeli ya majaribio ya muda.
Mwaka huu, sina majuto yoyote kwa sababu nisingeweza kufanya lolote zaidi. Kupanda Mlima wa Kitaifa kulikuwa tukio la kutisha - maandalizi ya mwaka kwa dakika chache za juhudi kubwa.
Hivi karibuni nitafikiria mwaka ujao…
