Mwafrika Kusini wa kwanza mweusi kupanda mbio za Tour au Olympic road amekuwa na mwaka wa shughuli nyingi. Picha: Jean Smyth/ Endelea-NextHash
Nicholas Dlamini alinyakua vichwa vya habari kwenye Tour de France alipopanda farasi kwa ujasiri hadi kumaliza Hatua ya 9 huko Tignes licha ya kujua kuwa alikuwa nje ya muda uliopunguzwa. Na alishinda mioyo ya watazamaji zaidi ulimwenguni kote katika mbio za barabara za Olimpiki za wanaume huko Tokyo 2020.
Mbio kama sehemu ya timu ya watu watatu ya Afrika Kusini pamoja na Ryan Gibbons na Stefan de Bod, mpanda farasi wa Qhubeka-NextHash alijitokeza kwa wingi katika maekeo ya kilomita 130 wakati wa mwendo wa kilomita 234 kwenye mzunguko wa Barabara ya Mwendo kasi ya Kimataifa ya Fuji..
Ingawa hakumaliza mbio, Dlamini, Mwafrika Kusini wa kwanza mweusi kukimbia katika mbio za barabara za Olimpiki, alipongezwa kwa uelekevu wake wa hali ya juu - katika kile alichotaja kuwa 'siku ya joto, yenye mahitaji mengi' - na. waendeshaji wenzake, akiwemo mzalendo Ashleigh Moolman-Pasio.
Mwendesha baiskeli alizungumza na kijana huyo mwenye umri wa miaka 25 katika kituo chake huko Girona, nyumba ya mbali na nyumbani ambayo ameipenda sana, alipokuwa akitafakari juu ya safari yake ya Tour de France na Michezo ya Olimpiki.
Mwendesha baiskeli: Ilikuwaje kukua katika kitongoji cha Capricorn Park?
Nicholas Dlamini: Ilikuwa na bado inajulikana kwa majambazi na dawa za kulevya. Haikuwa rahisi kwangu na dada yangu pacha, Nikita, kuishi huko. Mama yangu angetuacha asubuhi na mapema ili kufanya kazi yake ya usafi.
Kwa bahati nzuri, tulipata kutambua talanta tuliyokuwa nayo ya michezo tukiwa na umri mdogo shuleni. Walimu waliona talanta yetu na wakatuchukua chini ya mbawa zao. Mwalimu mmoja alichangia pakubwa katika kutuepusha na barabara na kutusaidia kutimiza ndoto zetu.
Tulikuwa na nidhamu ya kutosha kuendelea kufuatilia masilahi yetu, ingawa marafiki zetu walikuwa tayari wanaingia kwenye magenge na dawa za kulevya.
Cyc: Nini ulikuwa ndoto zako za utotoni?
ND: Kama kijana nilichangiwa baiskeli kutoka kwa semina ya ndani na niliitumia kuzunguka kitongoji. Nilipoanza kuendesha baiskeli, mchezo ulikuwa mkubwa sana nchini Afrika Kusini kwa mbio karibu kila wiki, na matukio makubwa kama Cape Argus Giro del Capo. Barloworld ilishindana katika mbio hizo na ilikuwa na watu kama Robbie Hunter walioshinda mbio.
Ningesoma magazeti ya baiskeli na kurarua kurasa zilizo na picha za waendesha baiskeli wa ndani na kuzibandika kwenye chumba changu. Kuamka na kuona mabango ya Robbie Hunter au Chris Froome kwenye ukuta wangu kulinitia moyo sana.
Kama nilivyokuwa mzuri katika michezo mingi nilipokuwa mdogo - mbio za nyika, riadha, mbio za upole, triathlons, duathlons, kuendesha baiskeli - nilikuwa na mpango B na mpango C endapo uendeshaji wa baiskeli haukufaulu.
Baiskeli: Ulikuwa vipi katika Kituo cha Baiskeli cha Ulimwenguni cha UCI Afrika?
ND: Nilipoenda kwa UCI World Cycling Centre Africa huko Potchefstroom nilihisi kama nilikuwa nimeingizwa ndani kabisa ambapo ilinibidi kujifunza kufanya mambo mwenyewe, nikiwa nyumbani nilikuwa na mama yangu kupika na kunifanyia kila kitu. Ilinibidi kujifunza jinsi ya kupika chakula bora, nilitumia muda mwingi kusoma vitabu na kujaribu kujifunza lugha mbalimbali pamoja na mafunzo yangu.
Nilikuwa na Waafrika Kusini weupe na weusi, Waeritrea, Wanyarwanda, Wazimbabwe na Watanzania na tulilazimika kujifunza kuhusu sisi kwa sisi na kushiriki nafasi sawa.
Umejipata wakati wa mchakato huo na ilikuwa somo kubwa kwetu, hasa kama maandalizi ya maisha kwenye timu ya Endelea.
Mabadiliko ya mtindo wa maisha kutoka nyumbani kwangu hadi Kituo cha Baiskeli cha Ulimwenguni yalikuwa mafanikio makubwa zaidi kwangu, ikilinganishwa na kuhamia kwangu baadaye kwa Lucca nchini Italia na Girona. Kawaida, kuishi katika nyumba yenye watu wengi wa tamaduni zingine na sio kukanyaga vidole vya watu ilikuwa njia nzuri ya kujifunza na hatua ya lazima kabla ya kujiunga na timu ya WorldTour.
Waendeshaji kama vile Merhawi Kudus na Natnael Berhane walipitia mfumo sawa, lakini kwa bahati mbaya si watu wote niliokuwa nao katika World Cycling Center waliowahi kufika kwenye kiwango cha WorldTour.
Cyc: Je, una maoni gani kuhusu maendeleo ya waendesha baiskeli wa Kiafrika?
ND: Hakika kuna Waafrika zaidi wanaokuja. Tunaweza kuona hilo kutokana na kile Timu Qhubeka-NextHash imefanikisha kwa kusaini waendeshaji wa Afrika. Inazungumzia timu inahusu nini - kuwapa watoto barani Afrika fursa za kuja Ulaya na kukimbia kwa kiwango cha juu zaidi katika kuendesha baiskeli.
Timu ndiyo imemsajili Henok Mulubrhan kutoka Eritrea ambaye ana kipaji cha hali ya juu na amefanya vyema katika mbio za vijana chini ya miaka 23 mwaka huu. Watu wengine wengi pia wanafanya mambo mazuri kuleta wapanda baiskeli zaidi wa Kiafrika, lakini nadhani pengo ni kubwa sana kuziba haraka, kwa hivyo lazima turuhusu muda kidogo kabla ya kuona idadi kubwa. ya waendeshaji mahiri wa Kiafrika.
Kwa kuzingatia nilikotoka, kuwa Mwafrika Kusini wa kwanza mweusi kukimbia kwenye timu ya WorldTour kumebadilisha sana maisha ya watu wengi na kuwatia moyo watu nchini Afrika Kusini. Nataka kuendelea kuwatia moyo vijana walio nyumbani wasirudi nyuma kwenye ndoto zao.
Binafsi, sijakumbana na ubaguzi wowote wa rangi katika kuendesha baiskeli, ingawa nimesikia ikitendeka kwa baadhi ya waendeshaji baiskeli. Ni jambo lisilovumilika na halitawahi kutokea. Mambo yamekuwa yakiboreka katika masuala ya utofauti wa baiskeli.
Cyc: Kwa nini uliendelea kupanda kilomita 25 hadi Tignes wakati ulijua kwamba utakosa muda uliopunguzwa?
ND: Kulikuwa na baridi kali katika Milima ya Alps hivi kwamba sikuweza kuingiza mikono yangu mifukoni mwangu kupata chakula au kushika chupa yangu. Niliona watu wengine wakiingia kwenye gari na mimi ndiye nilikuwa mtu wa mwisho barabarani. Lakini nilijiwazia 'nitaendelea tu'.
Ingekuwa bora zaidi kufanya kilomita 25 zilizopita kwenye gari ambalo heater imewashwa. Lakini, unajua siku zote nilitaka kuheshimu mchezo, kuheshimu timu yangu na kuheshimu ndoto yangu ya kujaribu na kumaliza mbio angalau ingawa nilikuwa nje ya kikomo cha muda. Nafikiri hilo ni jambo ambalo nitalifurahia milele.
Nilikuwa nikiendesha gari tupu, lakini ukiendesha baiskeli yako kwa madhumuni makubwa kwa namna fulani utapata motisha katika kile unachofanya. Na hilo lilikuwa moja ya mambo yaliyonifanya niendelee na kunifikisha mwisho.
Mkurugenzi wetu sportive alinitia moyo sana kuendelea, na nilithamini sana kukaa nami hadi nilipomaliza saa 7:00.
Cyc: Je, umekabiliana vipi na umaarufu wako mpya ulioupata?
ND: Walipotangaza kuwa niko kwenye timu ya Tokyo mambo yalianza kuwa mengi, na maombi mengi ya mahojiano. Ndipo walipotangaza timu ya Tour ikawa kazi zaidi. Ilikuwa ni jambo ambalo nilipaswa kukubaliana nalo.
Ninatambulika karibu na Cape Town sasa hivi pia. Kabla sijaweza tu kuingia kwenye duka la kahawa, niliagiza kahawa na kwenda nje. Sasa, watu wananitambua, na wanakuja na kunisalimia. Hata nikiwa nje ya mazoezi naona watu wengi wakipiga kelele kwa jina langu. Kwa hivyo, ndio, ni hisia ya kushangaza.
Wakati mwingine inaisha lakini nadhani yote ni kwa sababu nzuri. Ninatumai kuwa naweza kuhamasisha watoto katika vitongoji kushiriki katika mashindano ya mbio. Kuna fursa nyingi sana huko, na itakuwa vyema kuona watoto wakitoka mijini na kujifanyia vyema zaidi.
Watakuwa wameona jinsi inavyokuwa kufanya kazi kwa bidii kwa kile unachotaka. Nadhani hii inaweza kuwa kumbukumbu ya matumaini kwao, na wataweza kuona kwamba kwa bidii, chochote kinawezekana.
Familia yangu ilifurahishwa sana kuhusu mimi kwenda kwenye Olimpiki. Kwa kawaida wao hutazama michezo lakini kwa mimi kuwa pale ilikuwa tofauti, kuona mtu wanayemfahamu kwenye TV.
Mzunguko: Kwa hivyo nini kitafuata?
ND: Naam, baada ya Olimpiki na Tour de France ninapumzika kwa muda mfupi. Nilipata ladha nzuri ya Tour de France kwa siku tisa nilizokuwa huko, na ninatazamia kurudi na kumaliza kazi.
Kwa sasa nitakamilisha msimu wangu, na mbio zinazofuata zikiwa za Arctic Race ya Norway. Pia ninatarajia kurudi Afrika Kusini na kuiona familia yangu, ambayo sijaonana kwa karibu miezi mitatu.
