Inaweza kuonekana kama kundi la watu wanaoendesha baiskeli, lakini uendeshaji wa klabu kwa kweli ni ibada tata ya kijamii
Mbio za kilabu ndio msingi wa uendeshaji wa baiskeli nchini Uingereza, na ni njia nzuri ya kukutana na watu wengi wanaozingatia mambo, anorak, wapweke, wanasoshiopath, wanasaikolojia, eccentrics, fettlers na know-it-All. Kwa hakika, ni ulimwengu mdogo wa jamii ya Uingereza.
Huenda ukafikiri unaenda kwa baiskeli isiyo na madhara Jumapili asubuhi. Kwa kweli, unaingia kwenye uwanja wa migodi wa adabu, ambapo mila ya karne nyingi inakinzana na teknolojia ya kisasa, ambapo hisia ya uongozi inatawala na faharasa ya ishara za siri na maneno ya siri hutunzwa.
Ingawa haiogopi tena kama ilivyokuwa katika enzi ya awali ya vibadilishaji mirija ya chini na kamba za ngozi za vidole vya miguu - wakati lengo pekee la kukimbia kwa klabu lilikuwa 'kumrarua miguu' mgeni yeyote aliyeonyesha nia ya kushiriki - bado ni tambiko ambalo linaweza kuwaacha watu wakilia sana kwenye espresso zao mbili kwenye kituo cha mkahawa.
Kutoka kwa magari yaliyoegeshwa hadi mbwa waliopotea, mashimo hadi changarawe, taa za trafiki hadi njia za tramu, hakuna maelezo yoyote ya topografia ya barabara kuu ya Uingereza ambayo yanachukuliwa kuwa madogo sana kustahili onyo au ishara za mkono (ingawa jambo la kuogofya sana wewe uwezekano wa kusikia ni, 'Garmin yangu imeganda!').
Ibada ya kupita
Kwa wengi, uendeshaji wa klabu unasalia kuwa desturi ya kupita. Huwezi kusahau ya kwanza. Ni kama kutuma barua pepe yako ya kwanza, au kugundua The Wire kwenye TV kwa mara ya kwanza.
Baada ya hapo awali kujiendesha mwenyewe au labda tu na marafiki wachache, ghafla unajikuta katika magurudumu mengi na unatarajiwa kutazamia mambo ya kipuuzi na tabia isiyotabirika ya kundi la wageni waliovalia mavazi ya gari ambayo kwa kawaida ungevuka. mitaani kuepuka.
Lakini sasa wewe ni mmoja wao. Wewe ni sehemu ya bendi hii ya kaka na dada ambao hupata furaha katika kitendo cha kuendesha baiskeli na furaha katika ushirika wa watu wenye nia moja.
Ingawa huwezi kutamani kufikia urefu wao, unafuata nyimbo za Sir Bradley Wiggins, Mark Cavendish, Steve Cummings na Alex Dowsett, kutaja wanne tu kutoka anga za wataalamu wa Uingereza walioanza nao. vilabu vyao vya ndani.
Bingwa wa zamani wa British road na TT Cummings (Birkenhead North End CC) bado anajitokeza kwa ajili ya klabu yake ya katikati ya wiki ya maili 10 mara kwa mara, wakati Dowsett (Glendene CC) bado anajiunga na klabu yake kwa safari yake ya Jumapili asubuhi, ikiwa tu angemtazama baba yake kati ya waendeshaji nusu-gurudumu.
‘Ninajua kasi ambayo baba yangu anaweza kuendeleza, kwa hivyo ikiwa mtu ataanza kunitembeza nusu gurudumu mimi hufuata tu kasi ambayo nadhani klabu itafurahia. Hatimaye wanaishia mbele wenyewe na kuachwa wakionekana wapumbavu.’
Hiyo ni hatari moja ya uendeshaji wa klabu - baadhi wataichukulia kama safari ya mazoezi huku wengine wakiiona kama safu yao ya kibinafsi kati ya kujaribu kubeba sehemu za Strava. Lakini dokezo liko kwenye maneno ‘club’ na ‘kimbia’. Ni safari ya kijamii isiyo na ushindani kwa kila mtu.
Bado pamoja na wanajamii na dhana potofu zilizotajwa hapo juu, malengo yaliyobainishwa ya uendeshaji wa klabu yanaweza kuwa magumu kuafikiwa. Hapo ndipo nahodha wa safari anapoingia. Wajibu wake ni kuanzisha njia, mwendo, iwe ‘hakuna kushuka’ na ikiwa itajumuisha kituo cha mkahawa.
Tendo la kuchezea
Manahodha bora zaidi watazingatia uwezekano wa idadi ya wasafiri na uwezo mbalimbali. Pia watafanya mipango ya dharura - kwa njia ya kujumuisha njia za mkato katika njia - ili kukabiliana na drama zozote zisizotarajiwa.
Jukumu hili linahitaji si tu ujuzi mzuri wa kuendesha gari na jiografia, lakini pia viwango vya diplomasia vya Umoja wa Mataifa.
Nimekuwa na furaha ya kuendesha gari na vilabu vingi kote Uingereza katika miaka kadhaa iliyopita, na ucheshi wa utulivu na usio na wasiwasi wa nahodha wa safari haujawahi kushindwa. Wananikumbusha marubani wa ndege wakitangaza bila huruma kusimamishwa kwa huduma ya ndani ya ndege kwa sababu ya misukosuko mikali.
Katika siku za mwanzo za mbio za klabu, manahodha wa wapanda farasi walikuwa wakibeba begi, kuwaonya waendeshaji hatari zinazosikika kwa uchovu
yote yanafahamika sana siku hizi.
‘Mkutano wa pamoja wa kupanda katika kikundi ulianza kwa sababu za kujilinda,’ asema mwanahistoria wa uendeshaji baiskeli Scotford Lawrence.
'Katika miaka ya 1870, baiskeli na waendeshaji walikuwa wakichukiwa na watumiaji wengine wa barabara, kama vile madereva wa magari ya kibiashara, madereva wa magari na mabehewa machache yaliyosalia, na haikujulikana kwa madereva kujaribu kuwasukuma waendesha baiskeli kutoka nje ya barabara. barabarani na kuwashambulia kwa mjeledi.'
Licha ya hatari hizi, klabu maarufu iliyoendeshwa miaka ya 1890 ilishuhudia waendeshaji gari wakimaliza safari ya kwenda na kurudi ya maili 50 kutoka London ya kati hadi Anchor Inn huko Ripley, ambapo vitabu vya wageni vilijumuisha majina mashuhuri ya wapanda farasi kama vile Rudyard Kipling., HG Wells (ambaye aliangazia baa katika riwaya yake ya vichekesho The Wheels Of Chance) na George Bernard Shaw.
Mbio za kilabu zilivutia idadi yake kubwa zaidi katika nusu ya kwanza ya karne ya 20, wakati baiskeli iliyotengenezwa kwa wingi ilikuwa ya bei nafuu kuruhusu watu wengi kutorokea nchini mwishoni mwa wiki.
Suffragette-to-be na klabu inayoendeshwa mara kwa mara (pamoja na Manchester Clarion CC) Sylvia Pankhurst alikumbuka, 'Wiki moja baada ya wiki, Clarion iliwaondoa mamia ya watu wa rika zote mbali na uchafu na ubaya wa wilaya za viwanda. kwa uzuri wa kijani wa nchi, kuwapa hewa safi, mazoezi na ushirika mzuri kwa gharama ya chini.
'Takriban kila mwanachama wa klabu alinisaidia wakati fulani au nyingine katika kurekebisha michomo yangu - sikuwa na bahati mbaya katika hali hiyo - na katika kunisukuma hadi sehemu ya mwisho ya vilima vyenye mwinuko zaidi.'
Kwa hivyo sahau vipindi vya kukimbia nusu gurudumu, kubeba sehemu na viwango vya juu, na ufurahie safari yenyewe - hivyo ndivyo uendeshaji wa klabu unapaswa kuwa.
