Ni sehemu ya barabara isiyofaa kabisa baiskeli, kwa nini tunapenda sana cobbles?
Shujaa wa riwaya ya vichekesho ya Flann O'Brien The Third Policeman ni mwanachama wa askari wa kijijini wa Kiayalandi ambaye ana nadharia ya kuvutia kuhusu waendesha baiskeli wanaotumia barabara za mitaa zilizo na mawe: '[Wana]changanya haiba zao na haiba. ya baiskeli yao kutokana na kupishana kwa atomi za kila mmoja wao na ungeshangazwa na idadi ya watu katika sehemu hizi ambao karibu ni nusu watu na nusu baiskeli.'
Sajenti Pluck anaendelea kutoa kama ushahidi kesi ya tarishi wa eneo hilo: 'Ataegemea ukuta na kiwiko chake nje na kukaa hivyo usiku kucha jikoni kwake badala ya kwenda kulala.
'Iwapo atatembea polepole sana au atasimama katikati ya barabara ataanguka kwenye lundo.’
Vitambaa vinaweza visiwe na uwezo kabisa wa kuvuruga ulimwengu wa molekuli, lakini katika ulimwengu wa baisikeli si vya watu wenye mioyo dhaifu, vinavyowapa wapanda farasi viwango sawa vya heshima na woga.
Tom Boonen, mshindi mara nne wa Paris-Roubaix, alielezea mbio hizo kama 'muuaji mwepesi', ingawa hakuna rekodi ya ikiwa analala akiwa ameegemea ukuta wa jikoni yake.
Mawe ya Sajini Pluck mwanzoni mwa karne ya 20 Ireland yangekuwa kokoto kubwa kutoka ufuo, lakini wakati Boonen alikuwa akitawala Classics (pia ameshinda Tour of Flanders mara tatu) kokoto nyingi zilikuwa mawe ya sare. iliyochongwa kutoka kwa machimbo ya Ubelgiji.
Ingawa hizi za mwisho hazielekei kwa mapengo na kutofautiana, zinasalia kuwa mtihani wa mtu na mashine, hasa kwenye mvua.
Imechongwa kwenye jiwe
Mipako si kama kupanda au upepo wa kando, wakati wachezaji wenza wanaweza kukupa usaidizi au ulinzi wa kiwango fulani. Wao ni wa kubadilika na wakatili zaidi.
Wanaongeza kipengele cha kubahatisha na mchezo wa kuigiza kwenye mbio za siku moja, ambayo inaeleza kwa nini wanaheshimika sana Ubelgiji na kaskazini mwa Ufaransa licha ya ukweli kwamba mara nyingi huharibu bahati na sifa za watu wenye majina makubwa katika mchezo huo..
Ndiyo, waendeshaji hawa mara kwa mara huielezea Paris-Roubaix kama 'mrembo' mara tu walipooga na kubadilisha, lakini kabla ya maneno hayo kama vile 'bollocks' (Theo de Rooij mwaka wa 1985 wakati waendeshaji 35 pekee walimaliza) na 'bullshit'. ' (mshindi wa 1981 Bernard Hinault) wana uwezekano mkubwa wa kutumiwa.
Mawe ni ‘nafsi’ ya Paris-Roubaix, kulingana na kundi la watu wa kujitolea - Les Amis de Paris-Roubaix - ambao hukagua na kudumisha sekta 27 za pavé mwaka mzima. Rais François Doulcier anasema, ‘Kupanda mawe ni kama kupanda mlima katika Ziara.
'Ili kushinda katika mbio za mawe, unahitaji kuwa na nguvu sana. Wewe ni shujaa.’
Mapenzi yake yanashirikiwa kaskazini mwa mpaka huko Flanders. Hadithi zinasema kwamba mlima mgumu zaidi wa Tour of Flanders, Paterberg, ulianzishwa mwaka wa 1986 baada ya mkulima wa eneo hilo kuweka lami barabarani kwa mawe kwa sababu alitaka kuona mbio hizo zikipita nyumbani kwake.
Ukweli pia ni wa kuvutia: shabiki wa baiskeli anayefanya kazi katika ukumbi wa mji wa eneo hilo, aliposikia kwamba baraza lilipanga kuweka lami barabarani, alipendekeza watumie kokoto badala yake.
‘Zingekuwa ghali kidogo lakini za urembo zaidi na labda Tour of Flanders zingezitumia,’ Philippe Willequet aliambia jarida la Sport la Ubelgiji mwaka wa 2012.
Mtazamo wake ulithibitika kuwa sahihi, huku nguzo za Paterberg zikiorodheshwa kama mnara uliolindwa mwaka wa 1993.
Nchini Uingereza, maili ya mawe yamechomolewa na mabaraza yanayojali zaidi afya na usalama kuliko historia na urithi, lakini si vigumu kupata sehemu zinazovutia za pavé.
Chini kidogo ya barabara kutoka kwangu katika jiji la Dundee kuna kilima, Strawberry Bank, ambayo ingeipatia Koppenberg maarufu huko Flanders kukimbia kwa pesa zake: kipande chembamba cha mita 300 cha mawe membamba, ya mraba ambayo huinuka zaidi kuelekea. juu.
Ben Ulyatt, ambaye aliigundua alipokuwa akitafiti njia iliyoongozwa na Classics kwa klabu yake, COG Velo CC, anaielezea kama 'kama sekta ya kweli ya Uholanzi au Ubelgiji, na pengine sehemu ninayoipenda ya Strava wakati wote'.
The Flanders of Cheshire
Lakini hata ikiwa haijaegemea pembeni, sekta ya lami inaweza kuwa ngumu kama vile kupanda mlima. Wakati mratibu wa matukio Francis Longworth alipokuwa akipanga mchezo mpya wa Uingereza miaka michache iliyopita, alipata msukumo wake kutoka kwa Classics zilizowekwa kwa mawe badala ya kupanda sana.
‘Tuligundua kuwa karibu michezo yote ya kuvutia nchini Uingereza ililenga kupanda: kupanda mara ngapi, kwa muda gani, mwinuko na kadhalika,’ asema.
‘Tulihisi kuwa kuunda mchezo unaotegemea tofauti katika uso wa barabara badala ya upinde rangi ilikuwa wazo ambalo halijakuzwa na la kuvutia.’
Matokeo yalikuwa mfululizo wa michezo iliyochochewa na lami, bergs na strade bianche ya Spring Classics. Tour of the Black Country, kwa mfano, ina kilomita 20 za barabara zenye mawe, nyimbo za mashambani na hatamu, wakati Cheshire Cobbled Classic inajumuisha kupanda kwa mawe matano, ikiwa ni pamoja na Swiss Hill huko Alderley Edge, ambayo hapo awali ilitumiwa na Team Ineos katika mafunzo ya Ziara ya Flanders.
Kuendesha juu ya nguzo, asema Longworth, hutoa ‘msisimko mkubwa wa hisi’ unaosababishwa na kasi inayohitajika ili kuteleza juu yao kwa ufanisi iwezekanavyo.
Analinganisha hisia za 'mpanda baiskeli na kurushwa huku na kule' na kuteleza kwenye maji meupe, 'ambapo ukali wa ardhi husababisha kuongezeka kwa nguvu za G kwenye mwili na kuongeza hisia za kasi'.
Lakini neno la tahadhari: ukijikuta, kwa maneno ya Sajenti Pluck, 'umeegemea kiwiko cha mkono kwenye kuta au umesimama kwa mguu mmoja kwenye kerbstones', labda unafanya hivyo kupita kiasi.
