David Millar anaigiza mwendesha baiskeli kama mnyama anayekufa katika filamu ya Finaly Prestsell ya hypnotic na ya kusisimua
Kuvaa nguo kutoka kwa Paxman. Ni heshima ya ajabu na ukumbusho wa jinsi David Millar alikuwa na mpango mkubwa. Kabla ya Brits kushinda mara kwa mara Grand Tours alikuwa tumaini kuu la taifa la kuendesha baiskeli.
Mpanda farasi wa kwanza wa Uingereza kuvaa jezi ya kiongozi katika Grand Tours zote tatu, hadithi yake; ahadi ya mapema, doping, ukombozi, inajulikana vyema.
Shukrani kwa sehemu kwa wasifu wake bora kabisa. Msimu wa mwisho wa Millar na safari yake ya mwisho kwenye Tour de France ilikuwa kuandaa Jaribio la Muda la Finlay Pretsell.
Mapema katika filamu na mahali fulani wakati wa msururu usio na kikomo wa mbio za magari, hoteli zisizo za msimu, na chakula cha jioni cha pasta Millar anatambua kwamba mwisho wa safari unazidi kuimarika mbele yake.
Kama anavyosema 'nilikuwa napenda kujiumiza', lakini sasa familia na uradhi mkubwa wa kibinafsi vimepunguza mfululizo huu wa ushupavu.
Si hivyo tu bali uwezo wake unafifia. Kufanya kila kitu sawa, usawa ni ngumu. Kila mara moja kwa ajili ya kujipigia debe Millar anajikuta akijiuliza 'mbona mimi sasa ni mwepesi, na kwa nini wengine wote wana haraka hivyo?'
Kutafuta njia ya kusuluhisha na kusasisha kazi yake iliyojaa msukosuko kwa safari ya mwisho kwenye Tour, mbio ambazo alidhaniwa kuwa mshindi, huwa lengo ambalo anaamini litafungwa.
Mtangulizi mzuri aliye na mfululizo wa waonyeshaji, Millar labda ni mwerevu sana kwa maisha ya mchezo wa peloton. Kama vile mwenzake, Thomas Dekker, mtu mwingine asiye na hatia na aliyenusurika katika siku za hivi karibuni za kuendesha baiskeli akimshauri wakati mmoja kwenye filamu, 'labda ni bora kutofikiria sana'.
Bado Millar anafikiria kuhusu kuendesha baiskeli, chaguo alizofanya, taaluma yake, na mwisho wake kunaweza kumaanisha uti wa mgongo wa kifalsafa wa filamu ya Finlay Pretsell.
Msururu wa kasi wa mbio za siku moja, day out unatoa mandhari yake ya kuvutia. Imepigwa risasi kwa ustadi wa ajabu wa kiufundi, sehemu za filamu zinakaribia kuwa za hallucinogenic, zikimvutia mtazamaji kwa mdundo wa kugeuza kanyagi na waendeshaji heaving.
Kufuatana kwa ukaribu sana, kuna nyakati ambazo hazionekani kuwa tulivu, kama vile wakati viongozi wa timu wanapopiga kelele kuvuka barabara ili kuzuia mapumziko ya mapema.
Hizi zinalinganishwa na nyakati za misukosuko ambazo hakuna mtu anayesalimika, kama vile wakati mbio hulipuka kwenye miteremko ya kupanda kwa uhakika.
Akifuatilia ile iliyodhaniwa kuwa safari ya mapema ya Millar msimu wa mapema hadi safari ya mwisho kwenye Ziara, unaweza kumuona akiijaza na paka iliyoahirishwa hivi kwamba maafa yanaonekana kuepukika kama katika mkasa wa Ugiriki.
Sidhani kuwa kutaharibu starehe ya mtu yeyote kusema Millar hatawahi kufika kwenye Ziara yake ya mwisho. Ikipunguzwa na timu inayoamini kuwa umbo lake si nzuri vya kutosha, matokeo mabaya kutoka kwa uamuzi huu yanafafanua sehemu ya baadaye ya filamu na bado yanaharibu uhusiano wake na marafiki zake wa zamani na waanzilishi wenzake wa Slipstream, Jonathan Vaughters na Charly Wegelius.
Kuna matukio mengi mazuri ikiwa ni pamoja na safari ya kiapo ya ajabu kwenye gari la timu pamoja na Wegelius. Milan-San Remo mbaya na iliyolowekwa na mvua.
Na mara ya pekee ambapo nimewahi kuona mwonekano wa majaribio sio wa kusisimua tu bali wa kusisimua. Kisha kuna ujumuishaji wa mahiri wa viongozi wa serikali walio na uchungu wa timu hiyo Millar na Dekker kama watu wa kuishi pamoja-mwigizaji wa muppets' Statler na Waldorf.
Hakuna waendeshaji wengi ambao wangeweza kuchukua filamu kuhusu mkimbiaji zee anayewinda mbio za mwisho na kuifanya iwe kutafakari juu ya maisha, uzee na juhudi za kibinadamu.
Baada ya kuwekeza muda mwingi wa maisha yake katika kuendesha baiskeli, jinsi Pretsell ananasa mbio za baiskeli hukuletea karibu kuelewa kwa nini Millar aliruhusu mchezo kumtafuna sana, lakini anaonekana kushindwa kujiondoa.
Vile vile alivyokuwa maarufu kwa kujigeuza nje wakati wa mbio, Millar anajitia moyo kwenye filamu. Ya kuchekesha, tata, iliyo wazi, na yenye hisia za kutosha za umaridadi wake wa mara kwa mara kuwa msimulizi bora, ni filamu inayohusu mtu ambaye amefanya barabara maisha yake, na inamaanisha nini hilo linapofikia kikomo.
Ni nadra kuendesha baiskeli kumefikiwa kwa kiwango hiki cha ufahamu na ujuzi wa kiufundi. Kufika huko na 'A Sunday in Hell' ya Jørgen Leth au riwaya ya Tim Krabbe 'The Rider', ni nzuri sana.
Kwa kusaidiwa na bao kali kutoka kwa Dan Deacon inajiingiza katika mchezo kwa njia ambayo itakuwa mpya kwa washiriki, lakini inaweza kupatikana kwa hadhira kubwa.
Kuelekeza mtazamaji moja kwa moja ndani ya peloton, ugumu mkubwa na marudio ya yote pia ni ya ajabu. Inazunguka kutazama, filamu inadhihirisha wazi jinsi mchezo ulivyo mkali unaposhirikishwa katika kiwango chake cha juu zaidi.
Zaidi ya matusi mengi, kuna kitu cha punk na Brit Pop-ish kuhusu suala zima.
Ingawa kila kitu kina vikwazo zaidi kuliko wakati wa enzi ya Millar, sarakasi za mbio za kitaalam bado inaonekana kama zinaendeshwa kwa bawa na maombi.
Kuitazama kulinifanya nikumbuke ni kwa nini napenda mbio za baiskeli, na kwa nini ninafurahi kuwa kwangu itawahi kuwa hobby pekee.
