Katika ulimwengu wa urambazaji wa kompyuta wa GPS, bado kuna kitu cha ajabu kuhusu ramani kubwa, iliyochapishwa na kukunjwa
Wakati ramani za Utafiti wa Ordnance za nusu karne iliyopita zilipopangwa, wapima ardhi walipewa orodha ya vyanzo vinavyoaminika kwa ajili ya kutafuta majina ya maeneo. Wapimaji ardhi waliopewa jukumu la kuandaa 'One Inchi Seventh Sheet No46' ya mwaka wa 1954 kwa ajili ya magharibi mwa Uskoti, kwa mfano, wangetua tu kwa jina 'Barrancalltunn' kwa shamba karibu na Oban baada ya kushauriana na kasisi, mwalimu wa shule au daktari.
'Kwa hali yoyote wasingeweza kuamini watu wanaoishi huko, haswa kama walikuwa vibarua au watu wa kawaida, kwani wasingekuwa na fununu na bila shaka wasingeweza kujua kuiandika, kulingana na Mike. Parker, mwandishi wa Map Addict.
Kiwango hiki cha kujitolea kwa sanaa ya kuchora ramani ndiyo sababu napenda ramani zilizochapishwa.
Katika enzi ya kisasa ya kidijitali ambapo mpango wa mtaa wa Timbuktu unapatikana kwa kubofya tu, ramani ya mtindo wa zamani, iliyochapishwa kwenye karatasi ni kitu maalum. Ingawa GPS imefanya kuwa sio lazima kwa waendeshaji baisikeli kubeba ramani pamoja nao, bado ninapata ari ya kufunua OS Landranger au Karatasi ya Mgunduzi kabla ya kuendesha njia mpya.
Hatimaye ninaweza kupakia faili ya GPX moja kwa moja kwa Garmin yangu kwa urahisi wakati wa safari yenyewe, lakini kabla ya hapo ninataka kufurahia na kutazamia kila mtaro, wimbo wa rukwama na mbao za mikokoni zilizo mbele yangu. Huwezi kufanya hivyo ukitumia microchip.
Mapenzi yangu na ramani yalianza wakati mimi na mpenzi wangu tulipoendesha baiskeli hadi Sahara na nyuma miaka ya 1980. Hizi ndizo siku ambazo watalii wa baisikeli waliofika katika makazi ya mbali walilakiwa na vijana wa eneo hilo kwa mawe na mawe badala ya ombi la kubadilishana barua pepe.
Kama tungeibuka na kitengo cha GPS kwenye vishikizo vyetu pengine tungeinuliwa kama miungu. Kama ilivyokuwa, kusimama kwetu mara kwa mara ili kufunua na kushauriana na karatasi kubwa ya rangi kwa kawaida iliamsha udadisi wa kutosha ili kusimamisha msururu wa makombora.
Mfuko wa pembeni wa moja ya panishi zangu nyingi za nyuma ulihifadhiwa kwa ajili tu ya seti ya rangi ya njano ya Michelin 1:200, 000. (Nyingine ilihifadhi mkusanyiko wangu ulioratibiwa kwa ustadi wa kanda mchanganyiko za C90, zilizoangazia Prefab Sprout na Echo & The Bunnymen. Pia nilibeba kiti cha kukunja cha kambi. Neno 'mafanikio ya pembezoni' lilikuwa bado halijavumbuliwa.)
Kila usiku, tulikuwa tukikaa kuzunguka jiko letu la kambi - mimi kwenye kiti changu cha kupiga kambi, yeye alivuka miguu kwenye nyasi - tukipanga njia ya siku iliyofuata kabla anga haijawa giza. Zikiwa zimefunuliwa kwa umbo la mstatili bainifu, ramani zilifanana na tapestries za mapambo. Nyuzi za rangi nyekundu na njano ziliangazia viraka vya kahawia na kijani.
Ramani ina madoido mawili: hukukumbusha mahali ulipo duniani, lakini pia hukupa upeo wako. Kama shujaa wa riwaya ya Jonathan Safran Foer, Everything Is Illuminated, anavyosema, ramani ‘ni ukumbusho wa wakati ule kabla ya sayari yetu kuwa ndogo sana… wakati ungeweza kuishi bila kujua ni wapi ulikuwa hauishi’.
Ramani zetu za Michelin zilikuwa na unafuu - badala ya mtaro zilikuwa na tofauti ndogo ndogo katika utiaji vivuli ili kuonyesha mandhari ya ardhi inayotiririka. Ili kuhesabu ni kiasi gani cha kupanda siku iliyofuata kilichokuwa kimehifadhiwa, tungetafuta alama za piramidi zinazotoa urefu wa milima na chevroni mbili au tatu zinazoonyesha miinuko ya 'zaidi ya 13%', huku barabara zenye kivuli cha kijani zikiashiria parcours pittoresque.
Kufikia wakati tunapanda kwenye mifuko yetu ya kulalia, mawazo yetu yalikuwa yamepamba moto. St Symphorien-de-Mahun ingekuwaje? Je! ni nini autre curiosité iliyoashiria kwa pembetatu ndogo nyeusi katikati ya msitu huo?
Safari hiyo ilidumu kwa muda wa miezi minne na ni uthibitisho wa uzuri wa ramani hizo kwamba karibu kila moja iliweza kurudi nyumbani (mbali na ramani ya Italia ambayo kwa sherehe tuliichoma kwenye kivuko kutoka Trapani hadi Tunis huko. kupinga adha mbalimbali za lugha, kitamaduni na upishi tulizopata).
Sehemu ya kivutio cha ramani ni kwamba unaweza kuwa na ulimwengu kihalisi mikononi mwako. Hubana mtawanyiko wa mijini au topografia tambarare inayokuzunguka hadi katika hali moja iliyopunguzwa chini.
Ingawa ramani za leo kwa sehemu kubwa zimetokana na upigaji picha wa setilaiti, urithi wake ulianza tangu zama za matukio ambapo mabaharia walisafiri kwa ujasiri hadi kwenye ukingo wa ulimwengu unaojulikana wakiwa na theodolite pekee na dagaa iliyotiwa chumvi..
Watengenezaji ramani wa hivi majuzi zaidi wamevumilia magumu kama vile kupiga kambi kwenye theluji kwa wiki tatu kwenye kilele cha Ben Nevis au kuteguka kwa mabega kulikosababishwa na mashambulizi ya skuas wa Aktiki, anasimulia Parker. Yote haya yanapaswa kutufanya tuthamini bidhaa iliyokamilishwa hata zaidi.
Ramani za kwanza za Utafiti wa Ordnance zilitolewa ili kukabiliana na tishio la uvamizi wa vikosi vya Napolean mnamo 1790 na ziliundwa ili kuonyesha njia za haraka zaidi za njia za usambazaji na usafirishaji wa silaha kwenye pwani ya kusini ya Uingereza.
Ramani nyingine zimekuwa na athari tofauti - kuchochea vita kutokana na mipaka iliyochorwa kwa njia isiyo sahihi au 'unyakuzi wa ardhi' wa katuni. Lakini ramani zinapaswa kusherehekewa kwa cornucopia yao isiyo na utata ya madaraja ya miguu, kontua na urefu wa doa.
Zaidi ya yote, ramani ni ukumbusho wa wakati ambapo safari ilikuwa ya kusisimua kama vile kuwasili: wakati mashirika ya ndege bado yalitoa vinywaji vya bure katika uchumi; wakati haukuhitaji digrii ya fizikia kuweka tikiti ya bei nafuu ya treni; wakati kila dereva anayejiheshimu alipovaa glovu za kuendeshea ngozi ya ndama.
Ramani ni takriban yote yaliyosalia kutoka kwa enzi hiyo nzuri ya kusafiri. Na bado wana uwezo wa kuhamasisha na kusisimua. Hata unaposafiri kwa baiskeli.
